Terugkeer

Hoofdstuk 3

Eva pov

Ik voel dat Sanne veel beweegt in haar slaap. Voorzichtig, om haar niet wakker te maken, leg ik mijn hand op haar voorhoofd. Nog steeds heet, maar wel minder dan een uur geleden.

'Sanne, wakker worden,' fluister ik zacht waarna ze moe haar ogen opent. 

'Je bent er nog... Ik dacht dat je alweer weg zou zijn,' zegt Sanne zacht. 

'Ik laat je niet in de steek. Dat deed ik bijna 13 jaar geleden wel, maar dat doe ik nooit meer.' Ik geef Sanne voorzichtig een kus op haar haren. Niet veel later voel ik haar armen om mijn middel.

'Je moet je niet schuldig voelen over wat er in het verleden is gebeurd,' zegt Sanne met een lieve glimlach. 

'Het is moeilijk om te vergeten. Door mij heb jij heel veel pijn en ellende mee moeten maken,' zeg ik zacht met tranen in mijn ogen. Die tranen zijn niet alleen van het schuldgevoel dat ik al jaren met me mee draag, maar ook van mijn zusje. Ze is zo sterk. Soms snap ik nog steeds niet hoe ze alle mishandelingen en verkrachtingen van Jake en Alex heeft overleeft. En dan nog het ergste: Alex is mijn vader, en dus ook Sanne's vader. Dit hoort een vader zijn kind niet aan te doen.

'Eva?' Sanne's lieve, angstige, vertrouwde stem haalt mij uit mijn diepe gedachten. Gedachten die zo ver weg waren dat het leek alsof ik op een andere planeet was. 

'Wat is er?' vraag ik terwijl Sanne zich in mijn armen nestelt. 

'Zullen we naar beneden gaan?' Sanne kijkt mij met haar mooie helderblauwe ogen aan. Ik voel voorzichtig aan haar voorhoofd. De koorts is bijna helemaal weg.

'Is goed,' zeg ik en ik stap van Sanne's bed af. Sanne steekt haar armen omhoog ten teken dat ik har op moet tillen en dat doe ik ook. Met Sanne in mijn armen loop ik naar beneden en leg haar op de bank neer.

'Mama! Kus?' Lola en Nienke komen op mij afrennen als ze me  zien. Lilly huppelt schattig achter de tweeling aan.

'Gaan jullie lief zijn?' vraag ik aan de tweeling. Lilly wil altijd met de tweeling mee naar school, maar ze is nog te jong om naar school te gaan.

'Ja mama. Tot vanmiddag,' zeggen Lola en Nienke tegelijk. Het lijkt wel alsof de tweeling dat laatste tegen Sanne zegt en ze wachten daarom ook op een antwoord van haar.

'Tot vanmiddag,' zegt Sanne met een lieve glimlach.

'Tot vanmiddag,' zeg ik ook en de tweeling geven Sanne en mij nog een knuffel en dan vertrekken ze met Wolfs' auto naar school.

'Thee?' Ik kijk Sanne vragend aan.

'Ja lekker,' zegt ze zacht. Ik heb het gevoel dat haar iets dwars zit, maar ik weet niet wat. Ik loop naar de keuken om wat drinken te halen.

'Ikke ook?' Lilly slaat haar armen om mijn middel en ik draai me om.

'Tuurlijk mag dat. Wat wil je?' Ik til Lilly op en zet haar op het aanrecht.

'Thee?' Lilly kijkt mij met haar schattige twinkeloogjes smekend aan. Niemand kan tegen Lilly's smekende blik. Eigenlijk kan niemand ''nee'' tegen haar zeggen.

'Hmm... Vooruit dan maar,' zeg ik uiteindelijk en ik maak 2 theeglazen en 1 beker met thee klaar.

'Loop maar voorzichtig naar de bank toe.' Lilly doet wat ik zeg en ze loopt naar de bank toe. 5 minuten, nadat Lilly naar de bank is gelopen, loop ik naar de bank toe en zet de theeglazen op het tafeltje voor de bank neer. Ik kijk met een glimlach naar Lilly die op Sanne's schoot zit.

'Zullen we een film kijken?' vraag ik aan Lilly en Sanne.

'Frozen?' Lilly kijkt mij ondeugend aan.

'Niet weer hé,' zeg ik zuchtend. 'Welke film wil jij kijken, Sanne?' Ik kijk Sanne vragend aan. Sanne slikt. Ze weet duidelijk niet echt goed wat ze moet antwoorden.

'Hmm... Maakt mij niet uit, als het maar een leuke film is,' antwoord Sanne met een lieve glimlach. Lilly staat op en pakt de dvd uit de kast en loopt dan naar mij toe.

'Nou, vooruit dan maar,' stem ik uiteindelijk toe. Lilly glimlacht en loopt naar de dvd-speler en doet daar de dvd in.

'Geef de afstandsbediening maar aan mij.' Lilly geeft de afstandsbediening aan mij en dan ga ik samen met haar naast Sanne op de bank zitten. Sanne kijkt mij even aan en lijkt te twijfelen.

'Kom maar.' Sanne glimlacht en komt dan dicht tegen mij aanliggen.