Hoofdstuk 18

139 12 0
                                    

Eva pov

'Zo, jij hebt geluk zeg,' zegt Wolfs met een blik op de slush puppy in Sanne's handen. Sanne ligt weer op haar ligbedje en kijkt Wolfs met een stralende glimlach aan. Het doet me spontaan glimlachen. 'Het mocht van Eva,' zegt Sanne zacht. Ze kijkt mij aan met nog steeds die prachtige glimlach. 'Dat is mooi. Als het van Eva mag, dan mag het ook van mij,' zegt Wolfs. 'Zullen we gaan zwemmen?' stel ik na een halfuur voor als Sanne haar slush puppy op heeft. 'Is goed.' Wolfs tilt mij plotseling op en springt met mij in zijn armen in het zwembad. Sanne begint te lachen. Ik spuug het water uit mijn mond en kijk Wolfs dan met een quasi boos gezicht aan. 'Dat was niet grappig.' Sanne gaat op het randje van het zwembad zitten, met haar voeten in het water. Je ziet nog steeds de littekens van de touwen die jarenlang om Sanne's polsen en enkels hebben gezeten. Toen ik haar voor het eerst zag, was ze hartstikke mager en doodsbang voor mij. Haar polsen zaten zo strak vastgebonden dat ze zelfs bloedden. Gelukkig zit ze nu niet meer opgesloten bij Jake en Alex. Ik zou dat niet aankunnen, en zij ook niet. Ik leg mijn ellebogen op Sanne's knieën en laat mijn hoofd daarop steunen zodat ik haar aan kan kijken. 'Ik hou van je, San. Onthoud dat goed, alsjeblieft,' zeg ik zacht en Sanne knikt. Dan slaat ze haar armen om mijn nek. 'Ik hou ook van jou...' fluistert ze zacht in mijn oor. Ik glimlach en geef haar een voorzichtige kus op haar wang. Even zie ik dat ze schrikt, maar algauw ontspant ze zichzelf weer. 'Wil je zwemmen?' vraag ik aan haar. Ze heeft nog steeds haar armen om mijn nek geklemd als ik een klein stukje door het water loop om haar een beetje te laten wennen aan het koude water. 'Is goed,' glimlacht ze. Ze kan nog niet zo heel goed zwemmen, maar met behulp van mij lukt dat vaak wel zodat ook zij kan zwemmen. Na een halfuur gaan we weer uit het zwembad. Sanne kreeg het koud. Ik leg een warme handdoek over haar lichaam heen en zie pas dat ze in slaap is gevallen. Ik glimlach en ga op mijn ligbedje zitten. Ik kijk naar Sanne en pak haar hand vast. Ook daar zie je nog littekens op zitten. Ik zucht. Wat ben ik blij dat ik haar weer terug heb.


TerugkeerWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu