Terugkeer

Hoofdstuk 22

Eva pov

'Beloof je dat?' vraagt Sanne heel zacht. 'Ik beloof het.' Ik geef haar nog een voorzichtige kus op haar haren en loop dan met haar en Wolfs naar binnen. 'Mag... mag ik bij jou in bed?' vraagt Sanne zacht. 'Dat mag wel hoor,' ik glimlach kort naar haar, maar algauw verdwijnt mijn glimlach weer bij het zien van de verdrietige blik in haar ogen. Na een halfuur liggen we met onze pyjama's aan in bed. Ik trek Sanne dicht tegen me aan. Ze glimlacht heel kort en sluit dan haar ogen. 'Ik hou van je, San. Vergeet dat niet alsjeblieft.' Ik geef haar nog een kus op haar voorhoofd en sluit dan ook mijn ogen. 'Ik ook van jou,' hoor ik nog zacht. Ik glimlach en val dan uiteindelijk toch in slaap.

Sanne pov

'Je bent niks waard, niemand houd van je. Zelfs die irritante zus van je niet!' zegt Alex gemeen. Ik kijk hem aan, niet in staat iets te antwoorden als ik dat al zou willen. Dat zou me toch niks opleveren. Alleen maar een pak slaag in mijn gezicht. Uit alle macht probeer ik me los te rukken uit Alex' greep, maar hij is te sterk. Eigenlijk zou ik gewoon op moeten geven om te vechten. Ik verdien dit. Ik verdien dit leven. Ik verdien geen liefde. Ik verdien Eva niet. Ik verdien dit... 'En nou hou je op, begrepen?!' Alex geeft me een harde klap in mijn gezicht waardoor ik ineen krimp van de angst en pijn. De tranen springen in mijn ogen, maar ik laat ze niet over mijn wangen stromen. Ik hou ze met alle macht tegen. Dan komt Alex hard in me en gil ik het uit van de pijn. Zo snel als hij kan drukt hij een stuk tape op mijn mond en gaat gewoon door met waar hij mee bezig was. 1 ding spookt door mijn hoofd: Ik verdien dit...