Terugkeer

Hoofdstuk 15

Eva pov

De volgende ochtend word ik vroeg wakker in de armen van Wolfs. Voorzichtig maak ik me los uit zijn armen en stap ik uit bed. Ik doe de gordijnen open en een fel zonlicht schijnt in mijn ogen. Ik glimlach. Dat is het heerlijke van vakantie hebben. Echte vakantie. Even geen zorgen of angsten. Zelfs Sanne heeft het gevoel dat ze echt vakantie kan hebben. Ook zij hoeft even niet te denken aan wat er een halfjaar geleden allemaal is gebeurt. Ik loop naar het kleine keukentje en pak een notitieboekje uit een van de lades. Ik schrijf erop dat ik even aan het hardlopen ben en over ongeveer een uurtje terug zal zijn. Nu maar hopen dat niemand zich zorgen gaat maken. Uit een koffer pak ik mijn hardloopkleren en schoenen en trek die aan. Dan maak ik de deur open en pak de sleutel. Nog voordat ik de deur sluit schrijf ik op het briefje dat ik de sleutel meeheb. Daarna doe ik de deur achter me op slot en loop het paadje af naar het einde van de camping. Daar sla ik rechtsaf en steek de straat over zodat ik langs het Gardameer kan hardlopen. Ik doe mijn oortjes in en zet de muziek aan. Dan begin ik te rennen. Even alle gedachten aan de kant zetten en aan helemaal niks denken. Ik hoor zelfs niet het geluid van de auto's die op de weg naast mij rijden. Na een halfuur gerend te hebben loop ik in looppas terug naar de camping. Vandaag komen er weer meer nieuwe mensen aan op de camping. Misschien zelfs wel kinderen waarmee de tweeling of Lily zou kunnen spelen. Sanne zou waarschijnlijk alleen maar bij mij willen blijven, wat ik wel fijn vind. Ik vind het fijn dat ze mij vertrouwt. 'Goedemorgen,' groet ik Elena die net naar het zwembad loopt voor de ochtend gymnastiek. 'Goedemorgen. Jij bent er vroeg bij,' groet ze mij terug. 'Ja. Ik ging net hardlopen,' zeg ik. 'Leuk. Zometeen is er een mini club naast het restaurant, dat is misschien wel leuk voor jou kinderen?' vraagt Elena. 'Ik zal het voorstellen aan hun,' glimlach ik. Elena zegt nog gedag en dan loop ik terug naar ons huisje. Ik doe de sleutel in het slot en open de deur. Iedereen slaapt nog behalve Sanne. Zij is wakker. 'Goedemorgen, lieverd,' groet ik haar. Ze glimlacht als ze mij ziet. Ik zie aan haar gezicht dat ze gehuild heeft, maar aan de blik in haar ogen te zien wil ze het er niet over hebben. Ik weet toch wel bijna zeker waar ze over gedroomd heeft. Over vroeger. Hoe ze verkracht werd door haar vader en oom, ook mijn vader en oom. Ik snap nog steeds niet hoe Jake en Alex haar dat aan hebben kunnen doen. Ze verdient die pijn die ze vroeger voelde helemaal niet. Zelfs nu, op vakantie, voelt ze de pijn nog na het wakker worden uit nachtmerries. Jake en Alex zitten nu dan wel in de gevangenis, maar ze zullen haar altijd blijven achtervolgen in haar nachtmerries. 'Goedemorgen. Wat ging je doen?' vraagt Sanne zacht en ze stapt uit bed. 'Hardlopen. Wil je mee broodjes halen? Daarna kunnen we die slaapkoppen wakker maken,' glimlach ik. Ze glimlacht terug. Ik pak uit een koffer een kort broekje en hemdje voor Sanne. Ze pakt het aan en kleed zich snel om. Daarna pak ik nog snel de portemonnee van de tafel af en dan lopen we de caravan uit. Ik doe de deur achter me op slot en dan lopen we naar de kleine supermarkt die op het begin van de camping staat.