Terugkeer

Hoofdstuk 25

Eva pov

'Hoe komen we achter die antwoorden?' vraag ik zacht. 'Ik weet het niet...' zegt Elena zacht en ze kijkt mij weer aan. 'We komen er wel achter zonder dat Alex Sanne iets aan hoeft te doen,' zeg ik met een blik op Sanne. 'Ik ben er weer!' roept Wolfs en hij opent de deur. Direct weet hij dat er iets mis is, want hij zet de tas met de broodjes op het keukenblad neer en komt direct naar ons toegelopen. 'Wat is er gebeurd?' vraagt hij bezorgd en legt zijn hand op mijn been. Ik merk dat Sanne weer onrustig word en wieg haar weer zachtjes heen en weer. 'Alex was hier,' legt Elena uit. 'Hoe ken je hem?' vraagt Wolfs met een bezorgde klank in zijn stem aan Elena. 'Hij is de ex van mijn zus,' antwoord Elena zacht. 'Heeft hij jullie iets aangedaan?' schenkt Wolfs nauwelijks aandacht aan Elena's antwoord. Ik schud mijn hoofd. 'Hij kwam alleen maar. Hij stond in de deuropening van deze kamer. Hij zei dat hij zijn eigendom kwam ophalen,' zeg ik met een boze klank in zijn stem. 'Wat denkt die klootzak wel niet? Hij heeft haar hele leven al verwoest en net nu alles beter lijkt te gaan, komt hij het weer allemaal verpesten?' Sanne schrikt van Wolfs' boze stem en krimpt ineen. 'Misschien moeten we eerder terug zijn in Maastricht en de politie inschakelen. Dan kan Mechels nog maatregelen nemen voordat Alex terug is in Nederland,' zeg ik zacht. 'Ik boek meteen de eerst volgende vlucht,' zegt hij. Ik zucht. We zijn hier net een week van de twee weken dat we hier zouden blijven. Alex verpest alles. Hij verpest Sanne's leven. Wolfs loopt de kamer uit en belt naar de vliegtuigmaatschappij om onze vlucht te verzetten naar morgen. Morgen zal pas de eerste vlucht zijn dat we kunnen nemen. 'Kan ik iets voor jullie doen?' vraagt Elena en ze kijkt mij vragend aan. 'Zou je de tweeling en Lily wakker willen maken?' vraag ik en ze knikt met een kleine glimlach. Dan loopt ze de slaapkamer van mij en Wolfs uit en loopt naar de slaapkamer van de tweeling en Lily. Ik kijk haar na en hoor hoe ze de tweeling wakker maakt. 

Die middag heerst een sombere stemming. De tweeling en Lily zijn met Elena naar het zwembad gegaan. Elena heeft beloofd op hun te passen omdat het vandaag toch haar vrije dag is, en ze niks hoeft te doen op de camping. Ik ben haar heel dankbaar voor het feit dat ze dit wilt doen. Nu kan ik Sanne troosten en een beetje met Wolfs praten. 'Morgenochtend om 5 uur gaan we hier weg. Elena gaat gelijk met ons mee naar Nederland. Haar werk hier zit erop,' zegt Wolfs. Ik knik. Sanne zit op mijn schoot en heeft haar hoofd tegen mijn borst aangelegd. Wolfs en ik zijn een spelletje aan het doen en Sanne kijkt nieuwsgierig mee. 'Gaat het weer een beetje?' vraag ik aan haar als Wolfs net naar binnen is gelopen om drinken te halen. 'Een beetje...' antwoord ze zacht. 'Morgen gaan we terug naar Maastricht. Dan hebben we even geen last van Alex,' zeg ik zacht zodat alleen zij het kan horen. 'Het is mijn schuld dat we terug moeten... Hij wil mij...' De tranen springen weer in Sanne's ogen. 'Het is niet jou schuld,' zeg ik geruststellend en veeg een paar verdwaalde tranen van Sanne's wangen.