Terugkeer

Hoofdstuk 4

Eva pov

De deurbel gaat en ik sta op. Dan bedenk ik me opeens dat Wolfs nog moet komen en hij heeft zoals gewoonlijk geen sleutel meegenomen. Hij is ook echt zo vergeetachtig. Heel vervelend af en toe, maar ook wel weer leuk. Ik loop na een korte aarzeling naar de deur toe en doe hem open. Wolfs stormt zo snel naar binnen toe dat Sanne geschrokken opkijkt. Ze kijkt bang en geschrokken naar de deur. Ik zie de tranen in haar ogen als ze mij doodsbang aankijkt.  Nu weet ik wat haar al die tijd heeft dwarsgezeten. 

'We hebben een probleem,' fluistert Wolfs in mijn oor zodat Sanne en Lilly het niet kunnen horen. Ik loop achter Wolfs aan naar de keuken waar we even ongestoord kunnen praten.

'Waarom rende je als een gek naar binnen? Sanne schrok zich dood! Je had de doodsbange blik in haar ogen moeten zien,' zeg ik boos. 

'Sorry, dat was niet mijn bedoeling. Maar het probleem heeft onder andere met Sanne te maken.' Wolfs kijkt langs mij heen naar de bank waar Sanne en Lilly nog steeds opzitten. 

'Ik heb Alex gezien. Hij was vlakbij de Ponti. Hij leek op zoek naar iets of iemand, Eef. Hij zoekt Sanne.' Dat laatste fluisterde Wolfs erachteraan, met een snelle blik naar Sanne. Ik krijg tranen in mijn ogen. Ik mag Sanne niet verliezen, niet nog een keer. 

'Nee! Dat mag niet! Ze begint zich net een beetje thuis te voelen.' De tranen die eerst in mijn ogen zaten stromen nu over mijn wangen. Sanne kijkt op en loopt naar mij en Wolfs toe.

'Eva... Wat is er?' vraagt ze zacht met een angstige stem. 

'Kom eens hier.' Sanne twijfelt even, maar loopt dan toch naar mij toe. Ik kniel voor haar neer en kijk Wolfs vragend aan. Hij knikt ten teken dat ik het moet vertellen.

'Alex... Hij is terug.' fluister ik en Sanne wend haar blik af terwijl de tranen over haar wangen stromen.

'Waarom...' Sanne kijkt mij weer aan. Ik trek haar dicht tegen mij aan. 

'Wij beschermen je. Ik laat je nooit meer in de steek. Echt niet.' Ik leg mijn duim voorzichtig op Sanne's wang. Ze begint te trillen alsof ze denkt dat ik haar pijn zal doen. Ze is alle vertrouwen in 1 klap kwijt. Alle vertrouwen die ze in ons heeft gekregen lijkt verdwenen te zijn. Het doet me pijn om haar zo te zien. Zo kwetsbaar. Alex maakt haar helemaal kapot. Hij zal haar nooit een echte, fijne, liefdevolle toekomst kunnen geven. Sanne moet weten dat ze veilig is bij mij en Wolfs. 

'Sanne... Ik doe je geen pijn. Vertrouw me, alsjeblieft,' smeek ik haar. Sanne slaat haar armen om mijn nek en ik til haar op. 

'Ik zorg ervoor dat Alex weer in de cel word opgesloten. Anders ben je nooit meer veilig.' Ik geef Sanne voorzichtig een kus op haar haren.

'En Jake...' Sanne kijkt mij bang aan.

'Jake is dood, hoop ik,' zeg ik zacht terwijl Sanne aan mijn losse haren frunnikt. Normaal heb ik altijd een staart in mijn haren, maar nu ik een poosje vrij heb genomen op mijn werk, draag ik steeds meer mijn haren los. Stiekem ook een beetje omdat Wolfs het leuk vind.

'Ik ga even buiten kijken of Alex er nog staat,' zegt Wolfs en hij geeft mij nog een snelle kus op mijn mond en Sanne een voorzichtige aai over haar lange blonde haren.

'Doe voorzichtig!' roep ik hem nog na voordat hij de deur sluit.

'Eef... Ik ben bang,' fluistert Sanne zacht met een trillende stem.

'Sst... Hij kan je niks doen zolang Wolfs en ik bij je zijn. Je hoeft niet bang te zijn.' Ik loop met Sanne in mijn armen terug naar de bank. Ik ga op de bank zitten en zet Sanne op mijn schoot. Ze legt haar hoofd op mijn schouder en begint zachtjes te snikken. Zachtjes wieg ik haar heen en weer in de hoop dat ze iets rustiger word. Het lijkt niet echt te helpen dus wrijf ik zachtjes over haar rug. Daar lijkt ze gelukkig wel iets rustiger van te worden.

'Sst. Stil maar.' Ik wieg Sanne weer zachtjes heen en weer totdat ze me met een betraand gezicht aankijkt. Ik leg mijn vinger heel voorzichtig onder haar ogen neer. Ze verstijfd maar doet verder niks. Ik veeg heel voorzichtig de tranen onder haar ogen vandaan.

'Ik ben bang om.....' verder komt Sanne niet, want de tranen stromen weer over haar wangen. In het halfjaar dat ze nu eindelijk weer bij mij is heeft ze geleerd om mij en Wolfs te vertrouwen, maar nu lijkt alle vertrouwen weg te zijn. En dat door 1 persoon. Mijn vader. Onze vader.