Terugkeer

Hoofdstuk 5

Eva pov

Ik hoor dat de voordeur opengaat en Sanne begraaft haar gezicht in mijn t-shirt. Ik wrijf zachtjes over haar rug om haar wat te kalmeren. Ik kijk naar Wolfs die naar mij en Sanne kijkt. Hij ziet er verslagen uit en het is zichtbaar te zien dat hij medelijden met Sanne heeft en niet weet wat hij moet doen.

'De tweeling is bij de buren aan het slapen,' zegt Wolfs uiteindelijk terwijl hij naar mij en Sanne toeloopt. Sanne verstijfd direct als Wolfs voor de bank neerknielt. Wolfs geeft mij een zachte, tedere kus op mijn mond. Sanne kijkt op en laat een kleine, bange glimlach zien.

'Mag ik Eva heel even lenen?' vraagt Wolfs met een ondeugende glimlach. Sanne kijkt even naar mij, maar knikt dan toch. Wolfs helpt mij met op staan en we lopen naar de keuken. Sanne kijkt ons even na en glimlacht dan voorzichtig. Dan loopt ze naar Lilly toe die een spelletje aan het spelen is op mijn telefoon.

'Wat is er?' vraag ik aan Wolfs. Eigenlijk weet ik al wat hij gaat zeggen.

'Ik heb Alex verderop zien staan en ben hem gevolgd, maar het leek alsof hij alleen maar rondjes aan het lopen is.' Wolfs kijkt mij even aan terwijl de tranen over mijn wangen stromen.

'Hij... Hij denkt dat we Sanne alleen over straat laten lopen...' Ik kijk naar Sanne die met Lilly aan het spelen is.

'Dat denk ik ook. Misschien kunnen we Marion of Esmee bellen om te vragen of ze willen komen. Misschien dat zij weten wat ze moeten doen,' zegt Wolfs.

'Ik bel ze wel even.' Met nog een snelle blik op Sanne loop ik naar het aanrecht waar Wolfs' telefoon ligt.

E= Eva

M= Marion

M: met Marion.

E: Hé, heb je misschien zin om te komen? We hebben een probleem.

M: Ik kom eraan.

E: Tot zo, en zou je Esmee mee willen nemen?

M: Is goed, tot zo.

Dan hang ik op en loop ik weer terug naar de bank. Wolfs is ondertussen ook op de bank gaan zitten en kijkt mij aan. Ik knik ten teken dat Esmee en Marion zo komen. Als Sanne ziet dat ik weer ga zitten loopt ze naar mij toe en kijkt ze mij vragend aan.

'Kom maar, lieverd.' Ik steek mijn armen naar haar uit en ze komt voorzichtig op mijn schoot zitten. Ze legt haar hoofd tegen mijn schouder aan.

'Wil je anders even naar bed toe gaan?' vraag ik aan Sanne als ik de vermoeide blik in haar ogen zie.

'Graag.' Ik til Sanne op.

'Ik ben zo terug, denk ik,' zeg ik tegen Wolfs en hij knikt ten teken dat het goed is. Met Sanne in mijn armen loop ik naar boven.

'Mag ik in... jou bed?' vraagt Sanne zacht.

'Natuurlijk mag dat,' zeg ik en loop met haar in mijn armen naar de slaapkamer van mij en Wolfs.

'Blijf je bij me?' vraagt Sanne zacht nadat ik de dekens over haar heen heb gelegd. Ze gaat op haar zij liggen, naar mij toe.

'Tuurlijk. Ik laat je nooit meer in de steek.' Sanne pakt mijn hand vast terwijl ik op de grond naast haar bed ga zitten. Sanne sluit haar ogen en valt niet veel later in slaap. Een uur later besluit ik om wat drinken beneden te halen. Zo zachtjes mogelijk open ik de deur van de slaapkamer en loop snel naar beneden.

Sanne pov

Ik open mijn ogen en zie dat Eva niet meer op de grond naarst het bed zit. Ach, ze kan ook niet altijd bij mij blijven. Ik loop naar de badkamer toe om naar de wc te gaan. Bloed?! Snel trek ik door en loop weer terug naar de slaapkamer van Eva en Wolfs. Dit keer zit er iemand op het bed die ik nooit meer tegen wou komen. Het is Alex. Mijn vader. Degene die mij jarenlang gevangen heeft gehouden.

'Ah, daar ben je,' zegt hij met een gemene lach. Hij zit op Eva's bed... Het bed waar ik net in lag... De deur word met een klap dichtgegooid en op slot gedaan, maar dat kan helemaal niet. Alex zit nog op het bed. Ik draai me met een ruk om. Jake staat bij de deur met een gemene grijns op zijn gezicht.

'Breng haar maar naar mij. Ik ga iets doen wat ik al een halfjaar niet heb kunnen doen,' zegt Alex en ik voel hoe Jake mij op tilt en neergooit op het bed. Naast Alex. Alex pakt een touw achter zijn rug vandaag en bind mijn polsen strak op mijn rug vast. Daarna drukt hij een stuk touw op mijn mond zodat ik met geen mogelijkheid om hulp kan roepen.

'Mag ik zo ook even? Ze vind het altijd zo lekker wat we met haar doen,' zegt Jake met een grijns op zijn gezicht. Ik walg van hem. Ik walg van hun allebei.

'Natuurlijk. Eva komt toch voorlopig niet terug.' Alex trekt mijn korte broek hardhandig uit en daarna mijn t-shirt. Zijn eigen kleren volgen al snel. Dan komt hij hard in me en kan ik alleen maar denken aan dat ik dit verdien. Ik verdien dit.

Eva pov

Met 2 glazen thee in mijn handen loop ik weer terug naar mijn slaapkamer. Ik probeer de deur open te maken, maar dat lukt niet. Ik hoor geluiden uit de kamer komen en die geluiden komen niet alleen van Sanne. Zo snel als dat lukt met de theeglazen in mijn handen loop ik weer naar beneden. Snel zet ik de theeglazen op het aanrecht en pak ik de reservesleutel van mijn kamer uit één van de laatjes van de keuken.

'Eva? Wat is er?' Esmee komt naar mij toelopen.

'Ik moet nu naar boven. Sanne is alleen in mijn slaapkamer en de deur zit op slot. Die heb ik niet op slot gedaan!' Zo snel als ik kan ren ik naar boven en steek de sleutel in de deur van mijn slaapkamer. Ik duw de deur open, maar zie alleen een huilende Sanne op het bed liggen. Haar kleren zijn gescheurd en haar handen zitten op haar rug vastgebonden. Ook zit er tape op haar mond. Dit kan ze met geen mogelijkheid zelf hebben gedaan. Er was nog iemand anders in de slaapkamer. Sanne kijkt op en begint nog harder te huilen als ze mij ziet staan. Snel loop ik naar har toe en maak als eerste haar handen los en daarna heel voorzichtig de tape om haar mond. Sanne kijkt mij even met een betraand gezicht aan en kruipt dan dicht tegen mij aan. Ik sla mijn arm om haar heen en trek haar nog dichter tegen mij aan.

'Wat is er gebeurd?' vraagt Marion die in de deuropening staat en naar ons toe komt lopen. Ze knielt voor ons neer en Sanne begint te huilen van angst.

'Ik weet het niet... Maar volgens mij is ze verkracht door Alex. Hij stond vlakbij ons huis vanmiddag en is op de één of andere manier binnen gekomen,' leg ik uit.

'Jake ook...' Fluistert Sanne zacht met een trillende stem.

'Zou jij wat nieuwe kleren kunnen halen uit Sanne's slaapkamer?' vraag ik aan Marion en ze knikt en loopt de kamer uit.

'Jake ook,' herhaalt Sanne nog een keer, dit keer iets harder. Ik kijk haar met tranen in mijn ogen aan.

'Was Jake er ook?' vraag ik zacht en Sanne knikt langzaam en begint weer te huilen.

'Sst... Stil maar,' sus ik en wieg Sanne zachtjes heen en weer in de hoop dat ze iets rustiger word.

'Bloed...' Sanne kijkt mij aan en kijkt dan naar beneden. Ik snap niet wat ze bedoelt, maar als ik goed kijk zie ik een beetje bloed tussen haar benen zitten.

'Daar weet ik wel wat op.' Ik loop naar mijn kledingkast en pak daar schone maandverband uit. Ik loop terug naar Sanne die nog steeds trillend op mijn bed zit.

'Kom eens op mijn schoot zitten.' Sanne kijkt mij even bang aan, maar gaat dan toch op mijn schoot zitten.

'Zo, klaar,' zeg ik na een tijdje als het maandverband goed zit. Sanne blijft op mijn schoot zitten al Marion de kamer in komt lopen met schone kleren in haar handen voor Sanne.

'Gaat het weer een beetje?' vraagt Marion en ze pakt Sanne's handen voorzichtig vast. Sanne haalt haar schouders op.

'Jake is niet dood,' zeg ze zacht als Marion haar handen heeft losgelaten. Ik geef Sanne voorzichtig een kus op haar haren. Sanne legt haar hoofd op mijn schouder.

'Heeft hij je ook...' Sanne kijkt mij met tranen in haar ogen aan en knikt langzaam.

'Het komt goed, echt waar. We zorgen dat Jake en Alex allebei in de cel verdwijnen. Voor altijd dit keer.'

Bijna 1510 woorden! Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk ook leuk vonden. Sorry dat het vorige hoofdstuk een beetje lang op zich liet wachten, maar ik was erg druk. Heel veel leesplezier, en ik hoop dat jullie de volgende hoofdstukken ook gaan lezen ;)