Terugkeer

Hoofdstuk 11

Eva pov

Als we de meiden naar bed hebben gebracht, gaan Wolfs en ik aan onze vaste tafel zitten om wat bij te praten.

'Morgen hebben wij en de kinderen twee weken vakantie. Zullen we met z'n allen ergens heen gaan?' stel ik voor.

'Goed idee. Als het goed is heb ik laatst nog foldertjes van vakantiebestemmingen zien liggen.' Wolfs staat op en rommelt wat in de keukenlaatjes. Na 5 minuten zoeken heeft hij de folders gevonden en komt hij weer tegenover mij aan de tafel zitten.

'Misschien is dit wat.' Ik geef de folder aan Wolfs. De camping op de folder heeft een klein en groot zwembad. Het ligt aan het Gardameer en er is een animatieteam waarbij Engels, Nederlands, Duits en Italiaans word gesproken. Het is leuk voor grote en kleine kinderen.

'Ik weet niet of Sanne het wel leuk gaat vinden, ze is zo bang voor vreemde mensen... En op die camping zijn alleen maar vreemde mensen,' zeg ik zacht.

'Je moet je niet zoveel zorgen maken. Als we eenmaal in Italië zijn, denk ik dat ze het wel leuk gaat vinden,' zegt Wolfs geruststellend.

'Je zal wel gelijk hebben. Zullen we boeken voor 2 weken? Dan hoeven we dat later niet meer te doen,' stel ik voor.

'Dat doe ik wel. Ga jij maar even bij de kinderen kijken.' Ik knik en loop naar boven. Wolfs gaat achter de computer zitten. Ik kik eerst bij Lily. Ze slaapt rustig. Daarna loop ik naar de tweeling en als laatste naar Sanne. Sanne is nog wakker en zit rechtop in haar bed. Ze heeft het Raveleijn boek in haar handen die ze in de Efteling heeft gekregen. Ze bladert er wat doorheen, zonder iets te lezen.

'Slaap je nog niet?' Ik ga naast Sanne op haar bed zitten.

'Ik kan niet slapen. Ik wilde naar beneden lopen om dat te zeggen, maar jij en Wolfs waren zo druk bezig en ik wilde jullie niet storen. Ik was bang dat jullie boos zouden worden als jullie erachter kwamen dat ik nog niet sliep,' zegt Sanne zacht en ze kijkt me met tranen in haar ogen aan.

'Je weet toch dat we nooit boos op jou zullen worden? Wolfs is niet zoals Jake. Ik ook niet. Niemand, behalve Alex dan, is zo gemeen als Jake. Dat weet je toch?' Ik trek Sanne dicht tegen mij aan en geef haar een knuffel.

'Dat weet ik wel, maar ik ben gewoon bang dat ze weer terugkomen. Misschien doen ze me dan wel zoveel pijn dat ik er dood van ga.' Ik zie de angst in Sanne's ogen. Die angst heb ik al veel te vaak gezien de laatste tijd. Eigenlijk sinds ik haar vertelde dat Alex voor de Ponti rondhing. En nu Jake toch nog leeft...

'Alex en Jake zijn gearresteerd en komen voorlopig niet meer vrij,' zeg ik geruststellend.

'Gelukkig maar. Mag ik in jou bed slapen vannacht?' Sanne kijkt mij vragend en tegelijkertijd smekend aan.

'Vooruit dan maar. Wolfs en ik hebben een verrassing voor jullie morgen en ik hoop dat vooral jij het een leuke verrassing gaat vinden.' Sanne krijgt twinkeltjes in haar ogen.

'Kom, dan gaan we naar mijn kamer,' stel ik voor en Sanne steekt haar armen omhoog ten teken dat ik haar op moet tillen. Ik til haar op en loop met haar in mijn armen naar de slaapkamer van mij en Wolfs.

'Probeer maar vast te slapen,' zeg ik terwijl ik de dekens over Sanne heen leg. Ik aai voorzichtig oer haar blonde haren en dan sluit ze haar ogen. Na 10 minuten komt Wolfs de kamer binnenlopen.

'Het is gelukt. Morgenmiddag, als de tweeling uit school komt, gaan we met de auto naar het vliegveld en dan met het vliegtuig naar Italië. Dan zijn we daar, denk ik, rond het avondeten,' zegt Wolfs.

'Leuk! Maar we kunnen het beter wel als verrassing voor de kinderen houden.' Ik werp een snelle blik naar mijn slapende zusje.

'Ja, dat lijkt me wel het beste,' zegt Wolfs. Na een halfuur gaan Wolfs en ik in bed liggen en vallen we niet veel later in slaap.

De volgende ochtend, voordat we de meiden wakker maken, maken Wolfs en ik alvast een begin met het inpakken van de spullen.

'Eva?' Sanne kijkt mij vragend aan.

'Wat is er, lieverd?' Ik stop met het inpakken van de spullen en loop naar Sanne toe.

'Wat gaan jullie doen?' vraagt Sanne zacht. Ze is nog steeds bang dat Wolfs en ik op een dag weggaan zonder haar, de tweeling en Lilly.

'We gaan met z'n allen op vakantie,' leg ik uit.

'Leuk...' Sanne krijgt een grote glimlach op haar gezicht.

'Wil je de tweeling en Lilly voor mij wakker maken? Dan kunnen Wolfs en ik verder met het inpakken van de spullen.' Sanne knikt en loopt naar boven. Even later komt ze terug met de tweeling en Lilly. Ze zijn allevier aangekleed en klaar voor de laatste schooldag voor de vakantie die twee weken duurt. Sanne heeft een angstige blik in haar ogen. Ze is doodsbang.

'Kom eens hier, San,' zeg ik op een lieve toon. Sanne loopt aarzelend naar mij toe.

'Wat is er?' Ik kijk Sanne vragend aan en ze wend haar blik af met tranen in haar mooie helderblauwe ogen.

'Ik... Ik keek net uit het raam in de slaapkamer van jou en Wolfs en toen... Toen zag ik Jake en Alex. Ze keken me recht in mijn ogen aan. Ze zagen mij...' Zegt Sanne met een trillende stem. ik trek haar dicht tegen mij aan.

'Ze kunnen je niks doen als Wolfs en ik bij je zijn, en bovendien gaan we op vakantie en Jake en Alex weten niet waarheen,' zeg ik op een geruststellende toon.

'Mama, papa zegt dat we naar school moeten,' zegt Lola.

'Maar, we hebben nog niet gegeten,' maakt Nienke Lola's zin af.

'Dan neem je lekker een broodje mee. En komen jullie snel uit school, want we moeten snel zijn voor het vliegtuig,' zeg ik.

'Ja mama,' zegt de tweeling in koor. Ik zet Sanne op de grond terwijl Wolfs de laatste spullen van boven haalt.

'Ik ben zo weer terug,' zegt hij en hij geeft mij een kus op mijn lippen en loopt dan de woonkamer uit om de tweeling naar school te brengen.

'Zullen wij gaan ontbijten?' Ik kijk Lilly en Sanne aan en Lilly knikt. Sanne knikt een paar minuten later en dan lopen we naar de tafel om te ontbijten. Na het ontbijt lopen Lilly en Sanne naar boven om hun tanden te poetsen. Ik ben net de tafel aan het opruimen als ik 4 handen om mijn middel voel. Ik draai me om.

'Is alles al ingepakt?' vraagt Sanne nieuwsgierig en ik kijk haar met een glimlach aan.

'Ja. Als de tweeling uit school komt rijden we met de auto naar het vliegtuig, met het vliegtuig vliegen we naar het noorden van Italië en dan, als alles goed gaat, zijn we binnen 2 uur in Italië en daar blijven we dan twee weken,' leg ik uit.

'Ik heb er zin in, mama,' zegt Lilly met een glimlach.

'Ik ook,' zegt Sanne zacht. Dan gaat de deur open en komt Wolfs naar binnen lopen met de tweeling achter hem aan. Ik kijk hem verbaast aan.

'Jullie zijn snel terug,' zeg ik.

'Ja klopt. De tweeling heeft al vrij.' Wolfs kijkt achterom naar de tweeling die druk aan het kletsen is.

'Dat hebben ze niet gezegd,' zeg ik met een glimlach naar de tweeling.

'We zijn het vergeten, mama,' zeggen ze in koor.

'Hmm... Dan moeten we maar snel gaan wachten totdat het 12 uur is. Dan rijden we naar het vliegveld. Het vliegtuig vertrekt om 16.00 uur.' We blijven de hele tijd wachten. De tweeling ging zich uiteindelijk vervelen en daarom gingen ze met Lilly en Sanne verstoppertje spelen in huis. Zo ging de tijd snel voorbij. Uiteindelijk is het 12 uur en gaan we op weg naar het vliegveld. Na 2 uur kunnen we eindelijk in het vliegtuig stappen.