Olamaz o burada. Kuzenim. Her şeyden çok sevdiğim Kuzenim Emre.Bana bakıp güldü. Bende ona bakıp güldüm. Bana
"Hoşgeldin Prensesim."dedi bende ona
"Hoşbuldum Prensim."dedim. Hiç bana öyle bakmayın. Emre yle aramızda öyle bir bağ varki. Ona bir şey olsa benim canım acır. Bana bir şey olsa aynı şekilde onun canı acır. O benim küçüklüğümün Beyaz atlı Prensiydi. Bende onun Prensesiydim. Küçüklüğümüzden beri o bana prensesim dedi bende ona prensim. O günden beride böyle dedik birbirimize. En zor günlerde bile yanımda durdu. Ahh çok özlemiştim. Eğer bir iş toplantısında olmasak kesinlikle koşup boynuna sarıldım. Bir dakika şuan tamda boynuna sarılıyorum. O anda bize sinirle bakan o adamı hani evinde kaldığım adam varya onu gördüm. Alaylı bir şekilde öksürdü ve
"Isterseniz biz çıkalım."dedi bu adam burda ne arıyordu ve neyi kasdetmisti. Sanane be adam sana mı sorucam kuzenime sarılıp sarılmayacağımı. Bunun üzerine Emre de bana sarıldı. Ve o adama dönüp. Öfkeyle
"Kuzey!"dedi. Demek adı kuzeydi.Emre ana dönüp.
"Prensesim sen geç içeriye ben geleceğim."dedi bende
"Tamam. Prensim." dedim. Kuzey daha da sinirlenmiş görünüyordu. Ne yaptım ki bu kadar sinirlenmişti. Yarım saat sonra Kuzenim yanıma geldi. Gene boynuna atladım. Oda bana sarıldı. Eee özlemiştim prensimi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sert Odunum
Teen Fiction"Sen benim ilk öpücüğümü çaldın." diye bağırdım ve kapının kilidini açtım tam kapıyı açıyordum ki Kuzeyin sözleriyle afalladım. "Sende benim ilk öpücüğümü çaldın."
