Δίπλα σου

Part 26

  Μετά απ ότι έγινε, προσπαθούσα να πάρω κανονικές ανάσες και να μην λαχανιάζω. Αυτό βέβαια είναι λίγο δύσκολο γιατί όλο αυτό ήταν.. Ήταν.. Κάτι λου δεν είχα ξανανιώσει! Στην αρχή φοβήθηκα αρκετά, αλλά μετά κατάλαβα οτι δεν πρέπει να ανυσηχώ γιατί τον εμπιστεύομαι απόλιτα τον Πάνο.

  Τον ένιωθα να με φιλάει γλυκά και τρυφερά και ύστερα να με πέρνει στην αγκαλιά του. Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου αλλά μόλις πήγε να με πάρει πάλι ο ύπνος, χτύπησε το κινητό μου και πετάχτηκα ξαφνικά. Άπλωσα το χέρι μου απρόθυμα, και είδα πως με καλεί η Νικολέτα.

"Ναι.."

"Έλα παιδάκι μου, καλημέρα! Ακόμα να ξυπνήσεις??"

"Εε.. Ναι. Τώρα σηκωνόμουν να ετοιμαστώ.."

"Χμ.. Σε πόση ώρα θα είσαι εδώ??"

"Σε καμιά ώρα με το λεωφορείο.."

"Αχχ. Γιατί δεν λες να σε φέρει ο Πάνος λιο γρήγορα? Έλα. Θέλω βοήθεια!!" ακούω απελπισμένη την Νικολέτα απ το ακουστηκό, που μέχρι και ο Πάνος την άκουσε και μου έκανε νόημα.

"Καλά. Θα με φέρει εκείνος λέει."

"Με έχεις βάλει σε ανοιχτή ακρόαση??!"

"Όχι Νικολέτα. Απλά φωνάζεις και είναι δίπλα μου.."

"Αα καλά.. Σε περιμένω. Τα λέμε!!" και κλεισε την γραμμή.

  Ξεφυσά  και κοιτάω τον Πάνο χαμογελαστή.

"Εντάξει είπα πως θα σε πάω. Δεν χρειάζετε να μου κάνεις τα γλυκά ματάκια.."

"Είσαι βλάκας." λέω σοβαρά και μετά τον φιλάω. "Αλλά σ'αγαπάω.." λέω μετά.

"Είσαι ντάξει??" μου λέει καθώς μου χαϊδεύει την πλάτη μου.

"Μμμ.." του λέω με ένα χαμόγελο. "Πάω να κάνω μπάνιο.." συνεχίζοντας και σηκώνομαι.

  Αφού έκανα μπάνιο, βάζω εσώρουχα και έπειτα ένα τζιν σορτσάκι και ένα γκρι τιραντάκι και τα μπεζ πέδιλα μου.

  Λίγες ώρες μετά, γύρισα σπίτι κουρασμένη απ τη ζέστη. Είδα τον Πάνο να κάθετε στο μπαλκόνι και να κοιτάζει τη θέα.

"Μωρό μου ήρθα!" του λέω και τον ξυπνάω απ τις σκέψεις του.

"Γεια σου αγάπη μου!" λέει και έρχετε αμέσως να με αγκαλιάσει.

"Πως και έχεις βγεί στο μπαλκόνι??" του λέω και τον πέρνω κι εγώ αγκαλιά από το σβέρκο του.

"Γιατί, πιράζει..?"

"Καθόλου! Απλά μου φάνηκε περίεργο. Είχες καιρό να κάτσεις έξω και να βλέπεις την απαίσια θέα.."