Δίπλα σου

Part 29

Καθώς περνούσαν οι μέρες, ο Πάνος φαινόταν ανύσηχος. Συνέχεια μου έλεγε λως μ'αγαπάει και να μην το ξεχάσω ποτέ μου.. Κάτι έχει και ενώ προσπαθώ να καταλάβω, αλλάζει ξαφνικά και γίνεται άλλος άνθρωπος. Απο νευρικός και σκεπτικός, μεταμορφώνεται πάλι σε γλυκό και τρυφερό. Δεν μπορώ να τον καταλάβω!!

Ένα μεσημέρι που καθόμασταν αγκαλιά μπροστά στην τηλεόραση, ήμουν ξαπλωμένη στα πόδια του και έπαιζα με τα δάχτυλα του. Και ναι, είναι πιο σημαντικά τα δάχτυλα του παρά οι χαζές εκπομπές στην τηλεόραση! Έτσι λοιπόν που ασχολούμουν με τα δάχτυλα του, χτύπησε το κινητό του και σηκώνεται γρήγορα για να απάντηση. Πήγε προς το μπαλκόνι και ύστερα έκλεισε πίσω του την μπαλκονόπορτα. Περίεργα πράγματα..

Πάω πιο κοντά, χωρίς φυσικά να με δει και έστησα αυτί για να ακούσω με ποιον μιλάει. Δεν πολυκατάλαβα η αλήθεια είναι. Το μόνο σίγουρο είναι οτι κάτι κανόνισε για αύριο το πρωί. Δεν μας τα λες καλά Πανούλη..!

Όταν τον ακούω να λέει οτι κλείνει, έτρεξα γρήγορα πίσω στον καναπέ και κοιτούσα τηλεόραση για να μην καρφωθώ. Ξανακάθεται στην θέση του χωρίς να συμβαίνει τίποτα και με πήρε στην αγκαλιά του και με φίλησε στο μέτωπο.

"Ποιος ήταν??" ρωτάω δήθεν ανήξερη..

"Εε ο πατέρας μου.." λέει αναστατωμένος και πετάει το κινητό δίπλα του και με αρπάζει και με φιλάει γλυκά. Με έπαιρνε όλο και περισσότερο στην αγκαλιά του και έφτασα στο σημείο να κάθομαι στα πόδια του με τα δικά μου πόδια ανοιχτά, το ένα αριστερά και το άλλο δεξιά. Τότε πήρα εγώ τον πάνω έλεγχο και τον φιλούσα επιθετικά σαν να θέλω να τον φάω ολόκληρο! Όμως του το έκοψα απότομα και τον κοίταξα στα μάτια.

"Και τι σε ήθελε??" λέω όλο περιέργεια για να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες για το πως τα πάνε πλέον.

"Εε κάτι μαλακίες μωρέ.. Ξέρεις." λέει και βιαστικά και πάει να με ξαναφιλήσει αλλά εγώ προλαβαίνω να απομακρυνθώ ελάχιστα και να τον κοιτάξω με καχύποπτο βλέμμα.

"Όχι δεν ξέρω.. Τον τελευταίο καιρό δεν μιλάς και πολύ.. Τι συμβαίνει..??" αποφασίζω να του πω και περίμενα ανυπόμονα την απάντηση του. Ήθελα να μάθω την τον απασχολεί αυτές τις μέρες. Νοιάζομαι πάρα πολύ για εκείνον και πραγματικά θα έκανα τα πάντα για να είναι ευτυχισμένος. Αρκεί να μου ανοιχτεί ξανά και να μου πει τι έχει επιτέλους..

"Μυρτώ.." αρχίζει να λέει και να με τοποθετεί καλύτερα δίπλα του και με παίρνει αγκαλιά. Δεν μ'άρεσε αυτή η αρχή.. "Πρέπει να σου πω κάτι.. και δεν θέλω να νευριάσεις.." συνεχίζει.