Ang aking kotse ang gagamitin namin patungong care home. Sinabi ko kay Sorr na ako na ang magdrive pero hindi sya pumayag.
Hindi gaanong mainit ang paligid kaya napagkasunduan namin na ibaba ang bubong ng kotse.
Ginugulo ng hangin ang aking buhok. Huminga ako ng malalim at inilabas ang kanang kamay ko sa may binatana.
Ramdam kong sinasalubong ng bawat daliri ko ang malakas na hangin. Napapikit ako. It felt so good to breathe the air.
"You look gorgeous." Sorr uttured.
I snap out of my reverie. Napatingin ako sa kanya na ngayon ay pasulyap-sulyap sa akin habang nagmamaneho.
"You look beautiful. Mukha kang at peace kanina. Like you just learned how to breathe again." he admiringly said. He also gave me his sincere smile.
"You're imagining things, Sorr. Are you sure kumain ka kanina? You're just hallucinating." I said nonchantly.
May gusto pa ata sya sabihin ngunit nilunok nya na lamang ito. Naging tahimik ang buong byahe namin papuntang care home.
Pagkarating namin ng care home ay sinalubong agad ng tagapamahala nito. Nagpakilala sya bilang Mrs. Corazon Mojico.
"May pagkamakulit ang ilan sa kanila pero mababait sila. Matutuwa ang mga iyon kapag nalaman na may bisita sila." nakangiting sabi ni Corazon.
Nadadaanan namin ang ilang matatanda. May nagbabasa ng libro, nakikipaglaro ng chess sa kapwa matanda, may nakaupo lang at nagmamasid.
Malaki ang care home na ito. Hindi ito yung tipong mukhang ospital. Mukhang bahay ito na may nakatirang mga matatanda.
"Hindi sya mukhang care home ano?" nasabi ko pala ang nasa isip ko nang hindi ko namamalayan. Nginitian ako ng malungkot ni Corazon.
"Hindi namin gusto ipaalala sa kanila na iniwan sila dito ng mga anak nila o kamag-anak dahil ayaw na silang alagaan ng mga ito. Ganito ang disensyo ng building para maging at home talaga sila. Ituring nilang kanila ang care home. Isang pamilya kami dito." ani Corazon.
Tumango lang ako sa mga sinabi nya. Masakit siguro iyon ano? Iwanan ka sa isang lugar dahil ayaw kang alagaan ng mga taong pinahalagahan mo.
Wala kang magawa dahil matanda ka na at marahil minsan ay nakakalimot na ng mga bagay-bagay. I don't know what to feel but a part of me pity them.
"This way Mr. de Vega Montero." binuksan ni Corazon ang isang pintuan. Pumasok doon si Sorr, susunod na sana ako ngunit pinigilan ako ni Corazon.
"May nagaantay din sayo. Si Nane." ngiting sambit ng tagapamahala.
"Can I go with him instead? I am not sure if I can handle that person properly." may pag-aalangan sa boses ko. Corazon shook her head. Damn.
Pinapasok ako ni Corazon sa isang silid. May isang matandang babae ang nandoon. Nakaupo sya sa may kama habang hawak ang isang booklet na may nakalagay na SODOKU.
"She's all yours." Corazon said.
Binalingan ko ang matandang babae at nginitian nya ako. Alanganin akong ngumiti sa kanya pabalik.
"Uh. I'm Katherine. What is your name?" I asked her. Hindi ko kase narinig ang sinabi ni Corazon kanina.
"Ako si Nane." ngumiti ulit siya at tinapik ang tabi nya.
Nagdadalawang isip pa akong lumapit sa matanda. Naupo ako ng dahan-dahan sa tabi nya. May kinuha sya sa ilalim ng unan nya.
Iniabot nya sa akin ang isa pang booklet ng Sodoku at isang ballpen. Nginitian nya ako at lalong inilapit sa akin ang booklet. Tumango ako at tinanggap ang iniaabot nya.
After so many hours. I felt tired just to sit here. Nagdrawing ako sa booklet habang si Nane ay kanina pang nagkukwento sa akin. Magkatalikuran na kami.
"My son and I used to play this game. Isn't it fun, Katherine?" masiglang tanong nya. I rolled my eyes.
"Yeah. Your son and I used to play a game too. It's called sex." I whispered.
"Pardon me?" naguguluhan nyang sabi.
Nilingon ko sya at ngumiti ng matamis. "I said you won the game, Nane. Isn't it wonderful?!" I said in a exaggerated voice.
May kumatok sa pintuan. "Just a sec." nilakasan ko ang boses ko. Tumabi muna ako kay Nane at inakbayan si sya saka ko sinabing pumasok na sila.
"How's everything, Nane?" nakangiting tanong ni Corazon. Sinulyapan naman ako ni Sorr.
"We played sodoku and I won!" Nane said. Happy as fuck.
Ngumiti ako ng pilit at binalingan si Nane. "I lose over her. Too bad." nilingon ko si Sorr na ngayon ay nangingiti-ngiti.
"Time to go, Katherine." saad ni Sorr. Agad akong tumayo at inayos ang suot ko. Nagpaalam muna ako kay Nane saka kami lumabas ng silid nya.
Nagpasalamat sa amin ng abot langit si Corazon dahil binisita namin ang mga matatanda dito. Sana daw ay maulit pa ang pagpunta namin. Fuck no. I wouldn't do this again. Ever.
Nasa byahe na kami nang magsalita si Sorr. Nakashades sya at bagay na bagay sa kanya ito. Ngumiti sya sa akin.
"How was it? Kamusta si Lola Nane?" he asked him.
"It was good. Nag-enjoy ako. Nanalo sya nung naglaro kami ng sodoku." pilit akong tumawa at ipakita ang ngiti ko. Natawa naman si Sorr.
"What? Bakit mo ako tinatawanan?" nagtataka kong tanong. I even smacked his chest.
"Come on, Katherine. You didn't enjoyed it." natatawang sagot sa akin ni Sorr.
I rolled my eyes. "Fine. It was boring as hell. Gusto ko na nga magwala kanina sa loob ng kwartong yun. Grabe, I was glad nung nakita kong nasa may pintuan na kayo." honest na sagot ko sa kanya. Lalo syang natawa sa akin.
"Hey! Stop laughing! It's rude. At least I let her beat me." I said. I smacked his chest once again.
Huminahon na sya pagkatapos ng ilang sandali. Binalingan nya ako. "Everything is not always about winning, Katherine." seryosong pahayag nya.
"For me it is. My whole life is like a game, Sorr and I played it well. You don't understand." naiiling-iling na sabi ko.
"Life is hard. I get that but you can actually make it through if you don't play with it. Try to live with it." he said.
His smooth talking voice is like a fucking calming pills for me. I closed my eyes. I breathed some air. I opened my eyes and saw him staring at me.
"Yeah. I'd like to try that." I smiled at him. Not seductive, sweet, nor fake smile. I just smiled.
He grabbed my hand and intertwined our fingers. He's smiling like he just accomplished some damn mission and for a second, I forgot how to breathe.
