Binasa ko ang librong pinahiram sa akin ni Sorr. Doon ko inabala ang aking sarili para makalimutan ang mga iniisip ko.
Agad ko din naman iyon natapos. Halos hindi ko namalayan ang oras. Isinarado ko ang libro. Ibabalik ko na ito sa kanya.
Nagtungo ako sa kwarto nya. Huminga ako ng tatlong beses bago kinatok ang pintuan nya. Hawak ko ng mahigpit ang libro at inayos ang suot kong robe.
Ilang sandali pa ay bumukas ang pinto. Rumehistro ang gulat sa mukha ni Sorr. "Please. Come in." banayad ang boses nya. Tumango ako at sinunod sya.
Isinarado nya ang pinto at nagtungo sa kanyang kama. Umupo sya sa gilid habang ako naman ay nagmamasid sa paligid.
"Natapos ko na. Ang ganda ng libro. Thank you." iniabot ko sa kanya ang libro. Tinanggap nya naman ito. Nanaig ang katahimikan sa loob ng kwarto.
"I need to go, Sorr. Thanks again." maingat na bigkas ko. Bubuksan ko na sana ang pintuan nang magsalita sya.
"You're right, Katherine." he said in a low voice. Hindi ko sya nilingonn
"Kumakatok na ang pagkakataon sa akin. Ang pag-ibig. Bakit ko pa nga ba palalampasin hindi ba?" kalmadong bigkas nya.
Naramdaman kong tumayo sya ng kama at naglakad papalapit sa akin. Hindi pa rin ako makalingon. Ikinulong nya ako sa pagitan ng kanyang mga bisig.
Inalis nya ang kamay kong nakahawak sa doorknob. Ini-lock nya ang pintuan. Dahan-dahan nya akong pinaharap sa kanya.
He touched my right cheek. He smiled at me softly. He tenderly kiss my lips and I can't help myself but to kissed him back.
My heart frantically beating so fast. He broke the kiss and looked at me. "I can do this. I can do this with you." he said.
Then it hit me. Sa tono nya ay parang kinukumbinsi nya ang sarili nya. Tiningnan ko ang mga mata nya. Doon halos isigaw nito ang kanyang nadarama.
He's willing to give himself but his eyes gave it all away. His confused eyes were like knives cutting every inch of me.
He smiled at me sincerely. My heart breaks because of those beautiful eyes. How come a man like him can be so kind? Nakikita nya ang mga positibong bagay kahit kadiliman ang nakabalot doon.
I softly shook my head. "I'm sorry. l-I can't." I whispered. His sincere smile vanished from his face.
Tinalikuran ko sya at lumabas na ng kwarto nya. My heart is fucking breaking. Bakit hindi ko magawa ganung nandoon na ako sa sitwasyong makakapagpanalo sa akin?
I guess, not everything is about winning.
