MANOLYA

♓19♓

Ne yani başladığım yere geri mi dönecektim?

1hafta sonra

Anneme güvenerekten bir haftalığına anneme taşınmıştım. Herşey çok güzeldi. Annem mutluca işine gidiyor, eve para getiriyordu. Ta ki...

Flashback

1 hafta önce

Babam çokda istemese de anneme dava günü verdiğim sözü tutmalıydım. Pelin üzgündü o da eve dönecekti ama ben izin vermedim. Hem babam yalnız kalmasın diye hem de okul ulaşımında dolayıydı. Tabiki be normal okuluma devam edecektim. Son parça eşyayıda koyduktan sonda çantayı kapatmaya çalıştım. Pelin ise hala bana masum bakışlarıyla bakıyordu.

"Ya bakma bana öyle." dedim. Omuz silkerek
"Banane. Gitme."

"Zorundayım." dedim ve fermuarı kapattım. Çantayı yataktan indirerek yere koydum ve tekerleğini açıp yürümeye başladım. Aşağıya indiğimizde babam kapıda bekliyordu.

"Senin seçimin. İstediğin zaman geri gelebilirsin." dedi.

"Biliyorum babacığım." diyip sarıldım. Peline de sarıldıktan sonra
Taksiye binip eski evime doğru yöneldim. Mahalle aralarından geçerken tüylerim diken diken olmustu,
gercektende başladığım yere geri döndüm. Daha 8-9 ay önce duruşmadan çıkıp yeni evime gelmiştim. Şimdi ise yine sanki o duruşmada anneme verdiğim söz aklıma geliyordu.
Flashback
"Merak etme anneciğim yakında geri döneceğim."
Flashback

Peki o sözü söylerken umutluyken ve şimdi o söz gerçekleşiyorken neden sevinçten havalara uçamıyorum? Normalde çok mutlu olmam gerekirdi, ama neden değilim? Kafamdaki sorular ve düşünceler arasında taksici geldiğimizi belirtti ve parasını verip taksiden indim. Herzaman karşı müstakil evde oturan ve mahallenin bir nevi dedikoducusu, mahallenin herşeyini bilen biriydi. Bir ses duyduğu zaman hemen pencereden bakardı. Yine her zamanki gibi penceredeydi.

"Ooo Birce hayırdır kızım?" sanki bilmiyormuş gibi yapıp bir de sorması yok mu?

"Duymuşsundur Bertan teyze." dedim.

"Duydum duydum. Tilkinin döneceği yine kürkcü dükkanıymış." dedi ve o insanın sinirini bozan kahkasını patlatıp camdan çekildi. Sinirimden dudaklarımı büzüp yerden biraz büyük taşı aldım ve cama attım. Kırıldığı an hemen koşarak eve girdim.
Durduk yere mahallemde ilk vukuatımı işlemiştim. Kapıya doğru yaklaştım ve iki kez tıklattım. Her ne kadar mutlu olmam gerekse bile içimde bir şeylik vardı. Kapı açıldı, annem benim aksime daha neşeliydi. Yüzünde güller açmıştı.

"Hoşgeldin kızım. Gel içeriye." diyip elimdeki bavullardan birini aldı. Bende diğerini alıp içeriye girdim. Oturma odasında ortaya masa açılmış üstünde bir çok çeşit yemekler vardı. Patatesler, börekler, köfteler, dolmalar...
"Oo bunlar ne ya?"

"Senin için yaptım canım." Ah be annecim be. Şimdi zorla yiyeceğim.

"Oh maşallah eline sağlık."diyip yalan olduğunu belirtmeden sofraya oturdum. Ve zorlada olsa yemeye başladım. Annem ise kollarını göğüsünde birleştirmis beni izliyordu. Onu son anda farkedip durdum ve konuşmaya başladım.

"Noldu yesene annecim." dedim.

"Sen yedikçe gözümün önünde olduktan sonra ben yemesemde olur be kızım."

"Aa olmaz ama yemezsen bende yemem haberin olsun." dedim. Siz bana bakmayın yemem demiştim ama öküz gibi tıkınıyorum şuanda.

"İyi tamam tamam." diyip çatalı eline aldı ve birkaç şey atıştırmaya başladı. Ne güzel mutluyken yarın tedavi günü olacağı aklıma geldi. Ee anneme söylemeden nasıl becerecektim evden cıkmayı? Hadi becerdim diyelim. Eve geldiğimde tipime bakınca nasıl endişelenecek? Off şuan büyük sıçtığımı hissediyorum. Neyse anneme surat ifademi belli etmemeye çalıştım. Sonunda doyduğumu farkedince sofradan kalkıp elimi yıkadım. Döndüğümde annemde kalkmış birkaç şey topluyordu. Ona yardım edip tabakları felan herşeyi kaldırdım. Koltuğa oturdum annemde karşıma oturdu.

"Ee ne işi buldun bakalım?"

"Bir şirkette dosya getir götürleri yapacağım. Dosyaları düzenleyeceğim vs. Deneyime ya da bilgiye gerek yokmuş bende evin önünde buldum kağidını aradım hemen sesi genç biri çıktı. Konuştuk şirkete gelmemi söyledi. Gittim hallettik yarın başlıyorum." Hımm iyi yere dükkan açmış annem. İşin içine biraz espri katmak amacıyla, baş parmağımla orta parmağımın sağını birbiriyle sürtüp

"Para ne kadar?"

"Aylık 1500 lira zamanla artacak tabiiki."

"Hımm hayırlı olsun gayet iyiymiş."dedim ve annemin biraz mutlu olması amacıyla gittim sarıldım. Ogün boyunca annemle beraber yemek yapmış, izdivaç programı izlemiş, ve zorlada olsa misafirliklere gitmiştik. Annem mutlu olsun diye hepsinde güzel vakit geçirmeye çalıştım. Akşam olduğunda eski odama girdim. Gözüme bir farklı gelmişti. Odam çok sadeydi, pek lüks eşyalar olmasa da yinede güzel bir odaydı. Yatağıma girip yorganı üzerime çektim. Uyumaya hazırlanırken aklıma Pelin geldi ve mesaj attım.

"Naber uyudun mu?"

"Hayır uyumadım kanki." 4 dakika sonra bu cevabı vermişti.

"Napıyorsunuz?"

"Baban odasında bende odamdayım. Yatacağım şimdi."

"Tamam canım yarın okulda görüşürüz." dedim ve telefonumu sağa koydum ve yatağıma daha da gömüldüm ve uyumaya çalıştım.
***

"Birce uyan kanka tedavin var bugün." ilginçti. İlk defa mesaj sesime uyanmıştım. Gerçi geceleyin süreklı sanki 5 dakikada bir uyanmıştım. O yüzden şimdi hemen uyanabilmem normaldi. Telefonumu elime aldım ve yastığımı dikleştirip kilidi açtım.

"Gelecek misin?"

"Tabiiki kızım okulu ekmek varken bu fırsatı kaçırmayacak mıyım?"

"Haha iyi ozaman ben oraya geleyim birlikte gideriz"

"Tamam bekliyorum."

Annem durumu çakmasın diye okul kıyafetlerimi giyip çıktım. Hemen bir taksiye binip ESKİ evimin yolunu tuttum.

Pelinle birlikte tedaviye gittik. Normalce tedaviden sonra daha okulun başlamasına az kaldığını farkettik. Kendimi iyi hissettiğim için okula gittik.

1 Hafta Sonra

Okul felan herşey cok güzeldi. Aras bir haftadır bir bokluk yapmıyordu. Herşey süperdi. Annem mutluca işine gidiyor eve para getiriyordu. Galiba alıştım derken Ta Ki...

Bir kaç gün sonra, Anneme iş bulan kişinin Aras olduğunu öğrendiğimden beri...

HAYIR ARKADAŞLAR ÖLMEDİM YAŞIYORUM. LİSEYE BAŞLADIĞIM İÇİN VE KURGU BULAMADIĞIMDAN YB YAZAMIYORDUM. ARTIK BELİRSİZ GÜNLERDE YENİ BÖLÜM GELECEK.