~Yenilerin İçinde Sen~

- 18 -

Yağız'a baktığımda beni izleyip gülüyordu. Onun gülüşüne karşılık gülmeye başladım. O kadar insanın içinde yürümemize rağmen hiçbirine dikkatle bakmamıştım. Biri hariç. Gülüşüm onu görünce bir anda dondu. Yağız da bunu farketmiş olacak ki baktığım yere bakmaya başladı. Merak etmiş olacakki

-İdil iyi misin? Bişey mi oldu?

Diye sordu.

-Senin ne işin var burda?

Sizi her zaman hayata bağlayan biri olur ya işte şuan onunla karşı karşıyaydım. Ailemin verdiği eksik sevgiden mutsuz olduğumda,aldatıldığımda,mutlu olduğumda kısacası her zaman yanımda olan beni mutlu eden kişi oydu.

Şaşkınlıktan donmuştum ve ne yapacağımı bilmiyordum. Arda ise hiç şaşırmamıştı ve benimle dalga geçmeye başlamıştı.

-Bakalım ne kadar böyle duracaksın. 1.2.3.

-Senin ne işin var burda?

-Aa birileri beni görmeyi istemiyormuş galiba.

-Ya saçmalama gel buraya.

Arda'ya sarıldığımda onu ne kadar özlediğimin farkına vardım. Birinin yalandan öksürüğü ise kıskançlık çanlarının çaldığının belirtisiydi.
Arda'nın kollarından ayrılıp bize anlamayan gözlerle bakan arkadaşlarıma ve sinirle bakan Yağız'a döndüm. Yağız ise daha fazla dayanamayıp beni kollarının arasına aldı ve 'o benim' der gibi sarıldı.

-Aşkım bu kim ? Bizi tanıştırmıyacak mısın?

-Bu Arda her zaman yanımda olan bir nevi psikoloğum da denilebilir. Arda bu da Yağız benim tek aşkım ve herşeyim.

Yağız bu söylediklerimden sonra biraz yumuşamış gibi görünüyordu.

_______________

Elifler ile ayrılmıştık. Arda, ben ve Yağız da evin yolunu tutmuştuk.

Evin önüne geldiğimizde Yağız ile birbirimize bakmaya başladık. Hala biraz sinirliydi ama ilk anki kadar değil. Biz öyle birbirimize bakınca Arda hemen lafa girdi.

-Gençler o zaman ben içeri gidiyorum sizi yalnız bırakmak için.

-Ne?! İdil bu sizde mi kalacak bide?

-Evet , neden sordun ki?

-Böyle bişeye hayatta izin vermem. Hem daha misafirimiz hiç gezmedi burda. Bakın ne diyeceğim. Babamların geçen sene aldıkları bir otel var bar ve restoranları da harika. Oraya gidelim akşamda otelde kalırız.

Yağız'ın beni kıskandığını ve amacının bizi aynı evde bırakmamak olduğunu anlamıştı ama bu güzel teklifte kaçmazdı yani.

-İdil için sorun yoksa bana uyar.
-Yok canım ne sorunu bence de güzel fikir ama bizimkilerle daha güzel olur. Hem daha çok eğleniriz.

-İyi fikir. O zaman ben erkeklere haber veriyorum sen de kızlara söyle.

_________________

Kısa sürede hepimiz hazırlanmış ve otele gelmiştik. Kalacağımız odaları da belirleyip eşyalarımızı koymuştuk.

Kızlar bir odada erkeklerde bir odada kalacaktı. Arda'yla Yağız'ın aynı odada kalması ne kadar yanlış olsa da kabul etmek zorunda kalmıştım.

Şimdi de restoranda oturmuş siparişlerin gelmesini bekliyorduk.

Sonunda siparişler gelince herkes yemeğini yemeye başladı. Gerçektende yemekler Yağız'ın dediği kadar vardı.

Yemeğimi yemeye Yağız'ın bakışları yüzünden devam edememiştim. Ne var yani Arda yanımda oturmuşsa? Böyle söyleyince gerçektende kulağa garip geliyordu. Sonunda dayanamayıp onunla konuşmaya karar verdim.

-Yağız ben doydum biraz konuşabilir miyiz?

-Tabi konusalım. Arkadaşlar siz devam edin. Çünkü ben de doydum. Afiyet olsun.

Restorandan çıkıp bahçeye geldik. Sessizlik vardı yine. Böyle anlar öncesinde sessizlik olmak zorunda mıydı gerçekten?
'Seni dinliyorum' der gibi bana bakmaya başladı. Sanırım artık konuşmaya başlamalıydım.

-Senin derdin ne söylesene ?

-Ne yapmışım ben?

-Sen ne yaptığını gayet iyi biliyorsun bence!

-Hayır, bilmiyorum. Söylede öğreneyim.

-Neden Arda'ya öyle bakıyorsun? Daha doğrusu neden bize öyle bakıyorsun?

-Nasıl bakıyormuşum?

-Sen beni delirtmeye mi çalışıyorsun? İğrenmiş gibi ve sinirle bakıyorsun. Sanki biz ,yani sanki biz...

-Evet,siz ?

-Offf sanki eskiden sevgiliymişiz ve aramızda bişeyler varmış gibi kuşkuyla bakıyorsun.

-Çünkü öyle bişey var mı diye düşünüyorum.

Beynim durdu bir anda. Benden bunu nasıl beklerdi? Onu o kadar sevdiğimi ve bu söylediklerinden sonra ona kırılacağımı bile bile bunu nasıl söylerdi? Ne yaptığımı bilmeden yüzüne bir tokat attım. Bana bu defa şaşırmış ve pişman olmuş gözlerle baktı.

-Bunu benden nasıl beklersin ?

Sesimi ayarlıyamıyor ve adeta bağırıyordum artık.

-Ya seni bu kadar severken bunu nasıl düşünürsün?

-İdil ben öyle demek istememiştim. Özü-

-Ama söyledin...

Gözlerinin içine son kez bakıp kızlarla kalacağımız odaya gittim.

Odaya geldiğimde kendimi yatağa attım ve ne zaman üzgün ve korunmasız olsam yaptığım şeyi yapıp yastığa sarıldım.

_______________

Gözlerimi açtığımda hava kararmıştı. Odanın ışığı da kapalıydı ama baş ucumdaki gece lambası açıktı.

Kızlar daha gelmemişti ama yanımda biri vardı ve belime beni hiç bırakmak istemiyormuş gibi sarılıyordu. Yağız'dan başkası değildi tabiki de bu.

Ona karşı ne kadar kırgın olsam da onun uyurkenki hali beni yatıştırmış ve olanları birazcıkta olsa unutturmuştu. Gözlerini birden araladı ve pişman ve ağlamaktan kızarmış gözlerle bana bakmaya başladı.

-Özür dilerim, ben çok büyük bir eşeklik yaptım ama sadece seni kıskandığım için oldu bunlar. Arda herşeyi anlattı ve bende herşeyi anladım.

-Keşke en başından bana sorsaydın da sana ben anlatsaydım ve bunlar hiç yaşanmasaydı.

- Seni ne kadar çok sevdiğimi anla artık. Ben seni kuzeninde bile kıskandım. Affet beni birtanem.

Kollarımı onun boynuna doladım ve huzur veren kokusunu içime çektim. Kokusu kesinlikle bağımlılık yapıyordu.

-Affettin mi beni?

-Seni çok seviyorum.

-Bende seni çok seviyorum ama bu sorumun cevabı değildi galiba.

Geri çekilip yanağıma bir öpücük kondurdum ve gözlerine bakıp:

-Bu bence gayet açık bir cevap oldu.

Dedim ve başımı ona yaslayıp yanına uzandım. Güldüğünü hissedebiliyordum ve kesinlikle ben o gülen kişiyi seviyordum.

________________

Uzun bir aradan sonra yeni bölümle karşınızdayım. Küçük bir arkadaşım içindi bu bölüm. O kendini iyi biliyor. Vote ve yorumlarınızı bekliyorum.

~İyi~
~Okumalar~