Το αντίθετο μισό μου.

Εσύ τι είσαι;...Εγώ τι είμαι;

Όταν έφτασα κοντά στον άντρα είδα ότι ήταν ο Τόμας.

"Τόμας είσαι καλά; Τί έγινε; Tόμας μίλα μου!" Του φώναξα αλλά είχε τα χέρια του στο πρόσωπό του και δεν έλεγε τίποτα, όμως ξαφνικά άρχισε να γελάει δυνατά.

"Λοιπόν ήταν πιο εύκολο απ' όσο νόμιζα να σε ξεγελάσω!" είπε ενώ είχε βγάλει τα χέρια του από το πρόσωπό του. Εγώ παράλληλα είχα πέσει πίσω από την τρομάρα μου και μπουσουλούσα πίσω όσο κοίταζα το πρόσωπό του.

Ήταν φρικτό! Τα μάτια του γυάλιζαν και ήταν κόκκινα γύρω-γύρω. Ερχόταν κοντά μου μέχρι που άκουσε την Άννα που ούρλιαξε από τον φόβο της και πήγε με γρήγορα βήματα κοντά της. Την έπιασε από το λαιμό ενώ την είχε κολλήσει στον τοίχο και την σήκωνε ψηλά. Μετά από λίγο έκαναν την εμφάνισή τους δύο μεγάλοι κυνόδοντες. Δεν πίστευα στα μάτια μου, ήταν ένας βρικόλακας, είχα ακούσει γι' αυτούς. Ήξερα ότι υπήρχαν στα παραμύθια, ότι ήταν μύθος, ψέμα, μία φαντασίωση.

Δάγκωσε την Άννα στο λαιμό και άρχισε να της πίνει το αίμα. Εγώ φρίκαρα και ασυνείδητα άπλωσα το χέρι μου προς το μέρος του φωνάζοντας δυνατά «ΟΧΙ» άκουσα μία φωνή μέσα μου να μου λέει «ακολούθησε με» ενώ μία φωτεινή γραμμή ξεκινούσε από τον αγκώνα μου. Άρχισε να περιτριγυρίζει το χέρι μου μέχρι που σταμάτησε στον δείκτη μου. Δεν καταλάβαινα τι γινότανε, όλα γίνονταν τόσο γρήγορα αλλά ένιωθα να κρατάω τον Τόμας με το χέρι μου, παρόλο που βρισκόταν πιο μακριά και αυτόματα έκλεισα το χέρι μου και τον πέταξα πάνω στον τοίχο.

Ήμουν εξαγριωμένη και πήγα κοντά του τρέχοντας, αλλά πριν προλάβω να του επιτεθώ κάτι σαν ρεύμα με πέταξε πίσω και έχασα τις αισθήσεις μου για λίγο, μάλλον, γιατί όταν συνήλθα ήταν ακόμα βράδυ και η Άννα βρισκόταν δίπλα μου λιπόθυμη αλλά ο Τόμας είχε εξαφανιστεί.

Πήρα την Άννα και την έβαλα μέσα στο αμάξι και άρχισα να οδηγώ, δεν ήξερα τι να κάνω οπότε την πήγα στο σπίτι μου. Έχω τρομερή κλειστοφοβία οπότε την έβαλα μέσα στο ασανσέρ πάτησα τον τρίτο όροφο και ανέβηκα με τις σκάλεσς όταν έφτασε το ασανσέρ, την έβγαλα έξω και την ακούμπησα στον καναπέ. Πήγα στο δωμάτιο της μαμάς μου και άρχισα να της φωνάζω γιατί κοιμόταν.

"Μαμά γρήγορα σήκω! Άννα ..καναπές ..μας επιτέθηκε.. αιμορραγεί ..βοήθεια"

"Ηρέμησε και πες μου τι συμβαίνει! " Πάει καλά; Πώς να ηρεμήσω;

"Έλα!" της είπα και την τράβηξα από το χέρι μέχρι το σαλόνι.

Όταν είδε την Άννα τρελάθηκε.

"Πήγαινε στο μπάνιο και φέρε το κουτί πρώτων βοηθειών" έκανα αυτό που μου είπε και όταν έφτασα την είδα να καθαρίζει την πληγή της Άννας.

"Τί έγινε;"

"Και να σου πω δεν θα με πιστε..."

"Βρικόλακας! " Είπε και με διέκοψε.

"Πώς το ξέρεις; Βασικά τί ξέρεις;"

"Ξεχωρίζει το δάγκωμά του από οποιοδήποτε άλλο, έχω δει πολλά τέτοια στο νοσοκομείο τώρα που κάνω βραδυνές βάρδιες, και πίστεψέ με ξέρω πολλά!" Δεν πίστευα στα αυτιά μου! Είναι τρελή; Τί μου λεει;

Με ξύπνησε από τις σκέψεις μου και μου είπε "Ένας δεν καταλαβαίνω, πώς του ξεφύγατε;".