Το αντίθετο μισό μου.

Αποκαλύψεις(α' μερος)

Ωχ τί να της πω τώρα; Θα της το πω, τι άλλη επιλογή έχω;

"Μαμά, κάτι περίεργο έγινε εκεί έξω"

"Όπως;"

"Δεν ξέρω όλα έγιναν τόσο γρήγορα"

"Βάλερι πες μου τι ακριβώς έγινε" είπε η μαμά μου αγανακτισμένη. Αφού της είπα τι είχε γίνει την είδα που με κοίταζε με ενα βλέμμα καθόλου έκπληκτο λες και το περίμενε να συμβεί κάτι τέτοιο.

"Το περίμενα να συμβεί κάποτε.." Καλά μέσα στο μυαλό μου είναι αυτή η γυναίκα" δεν ήμουν σίγουρη αλλά ήξερα οτι θα συνέβαινε κάποια στιγμή"

Όπα! Τί; Τί είπε τώρα το άτομο;

"Μαμά, τι είναι αυτά που λες ;"

"Βάλερη μου, πρέπει να σου πω κάτι, αλλά πρέπει να το πάρεις πολύ ψύχραιμα, για πολλούς λόγους."

"Εντάξει..." είπα με ένα μπερδεμένο βλέμμα.

"Βάλερι, είμαι μάγισσα."

"Τί;" Είπα με άλλο ένα μπερδεμένο βλέμμα.

"Και ο μπαμπάς σου είναι ζωντανός και είναι άγγελος"

"Τί;" είπα και εξακολουθούσα να έχω αυτό το μπερδεμένο βλέμμα χρυσόψαρου.

"Και απ' οτι φαίνεται, κληρονόμησες τις ικανότητες μου και είσαι και εσύ μάγισσα"

Με το που το είπε αυτό άρχισα να γελάω.

"Καλό, στην αρχή σε πίστεψα αλλά τώρα ..." είπα προσπαθώντας να βρώ τη λογική στα λόγια της αλλά από το ύφος της φαινόταν οτι δεν αστειευόταν.

"Απόδειξε το" της είπα αλλά σε λίγο το μετάνιωσα. Η μαμά μου άρχισε να λέει κάτι περίεργα λόγια όπως 'φασμάτος βαρόβιας' ή κάτι τέτοιο και ξαφνικά ένα βάζο που ήταν δίπλα μου άρχισε να αιωρείται.

"Το ξέρω ότι θα έπρεπε να φρικάρω αλλά είναι τέλειο. Πώς το κάνεις θέλω να το κάνω και εγώ!"

"Χαίρομαι που το πήρες τόσο καλά! Να απλά κοίτα το βάζο συγκεντρώσου σε αυτο και πες ..." αλλά πρίν προλάβει να πει το οτιδήποτε έχω χωρίς να πω κάτι είχα ανυψώσει το βάζο και μαζί με αυτό οτιδήποτε άλλο βρίσκονται μέσα στο σαλόνι.

"Κοίτα μαμά τα κατάφερα είπα γεμάτη χαρά" αλλά την κοίταζα και φαινόταν πολύ τρομαγμένη.

"Πολύ ωραία. Τώρα άστα όλα κάτω σιγά-σιγά και χαλάρωσε" όσα έλεγε τα έλεγε πολύ αργά και προσεχτικά. Δεν μπορώ να καταλάβω.

"Μαμά τι έγινε;"

"Δεν το πιστεύω, έλεγε αλήθεια. Και εγώ η χαζή δεν τον πίστεψα"