Το αντίθετο μισό μου.

Τόσο δύσκολο να σε ξεχάσω

  Ξάπλωσα μπρούμυτα στον καναπέ και έβαλα ένα μαξιλάρι στο πρόσωπο μου ενώ έκλαιγα. Ένιωσα ένα χέρι να με χαϊδεύει στην πλάτη. "Φύγε" του φώναξα μιας και ήξερα ποιός ήταν γι' αυτό δεν έκανα τον κόπο να τον κοιτάξω καν "Σε παρακαλώ" του είπα ποιό σιγά αυτή τη φορά ενώ εξακολουθούσα να κλαίω και πλέον δεν ένιωθα το χέρι του στην πλάτη μου.

  Γιατί μου το κάνει αυτό; Πρώτα φεύγει και με αφήνει σε μια άθλια κατάσταση και όταν καταφέρω να ξανά σταθώ στα πόδια μου έρχεται για να μου ξανά καταστρέψει την ζωή. Γιατι; Όταν σταμάτησα να κλαίω κάθησα καλύτερα στον καναπέ και άνοιξα την τηλεόραση. Εκείνη την ώρα δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο, όχι ότι εγώ έβλεπα, απλώς την είχα ανοιχτή και την κοίταζα. Μετά από πολύ ώρα έπεσα για ύπνο.

  Το πρωί ξύπνησα και τα μάτια μου ήταν κόκκινα. Ένιωθα να καταρρέω πάλι, αλλά όχι αυτή τη φορά δεν θα λυγίσω θα σταθώ στα πόδια μου. Έκανα μπάνιο και πήρα τηλέφωνο την Άννα να έρθει από το σπίτι μου. Μετά από λίγο χτύπησε το κουδούνι. Περίμενα την Άννα οπότε ήμουν με τις πιτζάμες μου, αλλά όταν άνοιξα ειδα μπροστά μου τον Αντρέα με δύο κουτιά πίτσα στο ένα χέρι και από πάνω μια σακούλα ζαχαρωτά ενώ στο άλλο χέρι μια δεύτερη σακούλα που είχε μέσα παγωτά, μπύρες, χυμούς και καφέ. Με το ζόρι φαινόταν το πρόσωπο του. Με είδε με τις πιτζάμες και κατσούφιασε λίγο.

  "Ελπίζω να μην σε ξύπνησα" είπε με μια αστεία φατσούλα και ένα τεράστιο χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου ενώ με μικρά γελάκια τον ρώτησα

  "Όχι. Τί είναι όλα αυτά;"

  "Να περάσω πρώτα μέσα, γιατί είναι λίγο βαριά;"

  "Ναι φυσικά πέρνα. Άφησε τα στη κουζίνα" Αφού τα ακούμπησε όλα στη κουζίνα πήγα να του πω κάτι αλλά έβαλε το δάχτυλο του στα χείλια μου και με σταμάτησε "Δεν τελείωσα ακόμα" είπε και βγήκε έξω. Μετά από λίγο χτύπησε η πόρτα και όταν την άνοιξα μπροστά μου βρισκόταν ένας τεράστιος Αρκούδος. Ήταν τόσο μεγάλος που δεν φαινόταν καθόλου ο Αντρέας. Μου έδωσε τον αρκούδο και επειδή ήταν λίγο βαρύς έπεσα πίσω με τον αρκούδο από πάνω μου. Δεν ξέρω γιατί μου φάνηκε τόσο αστείο αλλά άρχισα να γελάω. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ο αρκούδος είχε φύγει από πάνω μου και βρισκόταν από πάνω μου ο Αντρέας και με κοίταζε που γέλαγα. Μου έδωσε το χέρι του και σηκώθηκα. Πήγαμε στην κουζίνα και το πρόσωπο μου έλαμπε ολόκληρο "Σοβαρά τι είναι όλα αυτά;"

  "Να ήθελα να σου ζητήσω συγνώμη που ήμουν τόσο βλάκας εχθές γιατί ήσουν σε μια χάλια κατάσταση και έφυγα και σε άφησα μόνη σου αντί να κάτσω μαζί σου. Όποτε να μια μεγάλη συγνώμη"