Το αντίθετο μισό μου.

Η ολοκλήρωση

"Συγχαρητήρια ήπιες το αίμα της κόρης του πρώτου Άγγελου. Η μεταμόρφωση σου έχει ολοκληρωθεί " είπε και έκανε λίγο πιο πίσω ενώ άνοιξε τα φτερά της και εξαφανίστηκε στον ουρανό.

Κοίταξα την Βάλερη και έτρεξα να την αγκαλιάσω.

"Χαίρομαι τόσο πολύ που σε έχω κοντά μου" της είπα .

Με αγκάλιασε και εκείνη αλλά μετά από λίγο με απομάκρυνε και μου είπε

"Έκανες μερικά πολύ άσχημα πράγματα όσο δεν ήμουν εδώ"

"Τα είδες;"

"Ναι"

"Λυπάμαι αλλά , ήταν που νόμιζα οτι σε έχασα για πάντα και αντέδρασα υπερβολικά"

"Υποσχέσεις μου ότι δεν θα ξανά πειράξεις κανένα που δεν έχει κάνει κάτι κακό"

"Το υπόσχομαι"είπα και την κράτησα για λίγο ακόμα στην αγκαλιά μου.

Πήγαμε στο σπίτι και όταν ήρθανε και οι άλλοι τους εξηγήσαμε Την κατάσταση , αν και δυσκολεύτηκαν λίγο να το καταλάβουν το πίστεψαν .

Μετά από αρκετή ώρα αφού καθίσαμε στους γονείς της και μιλήσαμε με την Βαλ παρά πολύ αποφασίσαμε να πάμε στο σπίτι μας.

Μεριά Βάλερης
(Επιτέλους *.*)

Στο αμάξι δεν μιλάμε και πολύ μάλλον είναι που ήμαστε και οι δύο κουρασμένοι από όλο αυτό, λογικό μου φαίνεται. Μετά από αρκετή ώρα φτάσαμε στο σπίτι μας , μου έχει λήψη τόσο πολύ . Ανεβήκαμε πάνω και αφού άνοιξα,με το κλειδί του Τόμας, μπήκα μέσα στο σπίτι και αυτό που είδα με έκανε να ήθελα να ήμουνα ακόμα νεκρή .

Ανοιχτά , άδεια μπουκάλια από αλκοόλ είναι διασκορπισμένα σε όλο το σπίτι, στο πάτωμα , στα τραπέζια μέχρι και στους καναπέδες. Γύρισα και τον κοίταξα χωρίς να πω τίποτα.

"Θα τα μαζέψω"μου είπε

Αλλά συνέχισα απλώς να περπατάω μέχρι το δωμάτιο μας όπου και εκεί το κρεβάτι ήταν γεμάτο με άδεια μπουκάλια τώρα γύρισα τον κοίταξα και του είπα"σοβαρά!" . "Θα τα μαζέψω το υπόσχομαι"είπε και πηγε και πήρε τα μπουκάλια και τα πήγε στη κουζίνα ενώ εγώ ξάπλωσα στο κρεβάτι με σκοπό να τον περιμένω αλλά ήμουν πολύ κουρασμένη και με πήρε ο ύπνος.

. . . . . . . . . .

Το πρωί δεν ήθελα να σηκωθώ με τίποτα γιατί είχα να αντιμετωπίσω όλο αυτό το χάλι που είχε κάνει τόσο καιρό ο Τόμας οπότε γύρισα να χωθώ στην αγκαλιά του . Κοιμόταν ακόμα και δεν ήθελα να τον ξυπνήσω αλλά ήταν τόσο γλυκός .

Το στόμα του ήταν ελαφρώς ανοιχτό και ροχαάλιζε ελαφρά, κάτι που με έκανε να γελάσω ελαφρά και να καταλάβω ότι είχε καιρό να κοιμηθεί καλά . Μπορεί να μην ήθελα να τον ενοχλήσω αλλά ήθελα όσο τίποτα άλλο την αγκαλιά του τώρα που είχα τόσο καιρό να τον νιώσω κοντά μου.

Σήκωσα ελαφριά το ένα του χέρι και χώθηκα στην αγκαλιά του. Περιέργος ήταν ζεστός . Ακούμπησα το χέρι μου στο μέτωπο του και όταν πήγα να το κατεβάσω το έπιασε και το έφερε κοντά στα χείλια του ενώ έγινε μικρά φιλιά σε όλο το χέρι μου μέχρι το λαιμό μου.

"Δεν ξέρεις πόσο πεθύμησα να ξυπνάω με εσένα δίπλα"μου είπε ενώ δεν είχε ακόμα ανοίξει τα μάτια του. Μετά από λίγο που τα άνοιξε του είπα

"Και εγώ δεν είχα καταλάβει πόσο είχα επιθυμήσει αυτά τα μάτια"είπα και τον φίλησα , και με φίλησε και εκείνος καιι , την συνέχεια την φαντάζεστε πιστεύω .

.............

Έχει περάσει ένας μήνας από όταν ξύπνησα και μπορώ να πω πως όλα είναι υπέροχα . Εγώ και ο Τόμας έχουμε αφήσει την υπερφυσική πλευρά μας πίσω όσο μπορούμε και προσπαθούμε να ζούμε φυσιολογικά . Ο Τόμας με εχει κάνει να καταλάβω πόσο πολύ του έχω λήψη μπορώ να πω αν και μερικές φορές ξεχνάμε να βγούμε από το σπίτι.

Τώρα είμαστε στην κουζίνα και τρώμε κάτι που έχει φτιάξει ο Τόμας , ναι ο Τόμας .

"Πως σου δένεται;"με ρώτησε όλο αγωνία

"Είναι καλό . Είναι αρκετά καλό βασικά"είπα αλλά με την δεύτερη μπουκιά έκανα εμετό .

Έτρεξε στην τουαλέτα από πίσω μου και χτύπησε ρυθμικά την πόρτα

"Είσαι εντάξει;"ρώτησε αλλά άκουσε που ξανά έκανα εμετό και συνέχισε "ο έλα δεν μπορεί να είναι τόσο χάλια"

"Βασικά ήταν αρκετά καλό. Μάλλον θα κόλλησα καμία αρρώστια"είπα όταν άνοιξα την πόρτα.

"Σίγουρα είσαι καλά " με ρώτησε

"Ναι σου λέω " είπα ενώ τον προσπέρασα και πήγα στο σαλόνι"Θα βγεις καθόλου σήμερα;"

"Όχι γιατί ρωτάς"

"Γιατί πρέπει να βγεις είσαι τόσο καιρό μέσα στο σπίτι"

"Καλά θα βγω. Βάλερη , τρέχει κάτι ;"

"Όχι σου λέγω πωω"

"Καλά εγώ θα βγω σε λίγο "

"κκ . Θα έρθει η Άννα οπότε μην ανησυχείς"

Περίμενα μέχρι να φύγει και οταν έφυγε πήρα την Άννα τηλέφωνο.

Τουτ τουτ

"Μπα μπα ποιά μας θυμήθηκε "

"Καλά άσε τα αστεία και έλα από δω . Νομίζω έχω πρόβλημα "