Devrim karısının yüzüne bakıyordu.Oldukça ciddiydi Ayza.
"Nasıl?"
Evet merak ediyordu Devrim.Kanlı kıyafetlerle gelmemişti ki hiç yanına
"Şu çekmecede bulunan silahlar."
Devrim o silahları unuttuğuna lanet etti.Nasıl unutabilmişti o silahları orada?Allah kahretmesin.
"Sen..."
Çekimser bir şekilde konuştu eğer onları görünce korkmuşsa hiç düşünmeden çeker tetiği vururdu kendini.
Cümlesine devam ederek asıl merak ettiği soruyu sordu.
"Neden bildiğini söylemedin?"
"Çünkü senin söylemeni bekledim.Bana güvenip anlatacağın günü beklemek istedim."
İçinden daha nice şeyler söylemek istese de önce Devrimi bu şaşırmış halinden çıkarması gerekiyordu.
Devrim Ayzaya masum bakışlar atarak
"Korkmadın mı benden?"
Devrim ilk defa oyuncağını kaybetmek istemeyen çocuklar gibiydi.Onlar nasıl bağlanıp ellerinden alınınca benliklerini kaybediyorsa öyle mutsuz görünüyordu.Koskoca Devrim Barutoğlu bir kız için korkuyordu.Hayır hayır...Bir kız değildi o sevdiği kızdı.
Ayza ise yüreğinde katmerlenip çoğalan duyguları sözcüklerle anlatmaya çalıştı.İnsan nasıl anlatabilirdi ki duygularını,yüreğine çöreklenen duygularını? Hiç dilinin ucunda olur muydu kelimeler? Ayza da anlatabildiği kadar anlattı çimen yeşili gözleri etrafa ışıklar saçıp kurşun renkli gözlerde kaybolurken.
"İnsan hiç sevdiğinden korkar mı Barutoğlu? Ya da ne olursa olsun sevmekten vazgeçer mi? Sen ne yapsan ben seni yine severim.Gönül akla değil kalbe yatkın olanı yaparmış."
Devrim karşısındaki büyülü güzele baktı.Hangi duasının kabul olmuş haliydi?Hangi iyiliğin karşılığıydı? O kadar kan dökmüştü ki iyilik yaptığından bile emin değildi.
"Ben senin dediğin gibi odun olabiliyorum bazen ama senin sevdan beni yaktı kül etti be karıcım."
Ayza kocasına baktı o her zaman odun ruhlu biriydi ama içinde azıcık da olsa ortaya çıkan romantik bir adam vardı.-Devrim devam etti.-
"Sen benim barut kokulu ellerimle yüreğime kurşunlarla kazıdığım sevdamsın.Seni ilk gördüğüm zaman ne oldu biliyor musun?"
"Ne oldu?"
Devrim eliyle sol göğsüne vurup
"Bu adam yaşadığını hissetti yeniden.Benim aksime masumdun sen.Tıpkı adının anlamı gibi ay yüzlü güzel kızdın."
Devrim çimen gözlü sevdiğine baktı.Sevdiğiydi onun.Bir ömrü paylaşacağı eş,çocuklarının annesiydi.
Ayza hiç sormak istemese de merak ediyordu babasına ne olacağını.
"Devrim ne yapmayı düşünüyorsun babam konusunda?"
Devrim elbette bu sorunun geleceğini biliyordu ama vazgeçmişti .Ayzayı tanıdığı zaman unutmaya hazırdı tüm intikam planlarını.
"Ben senle unuttum herşeyi.Razıydım ben senle herşeye bu yüzden bıraktım tüm kötü anıları ardımda."
"Bırakma devrim!Bırakma!O anılar olmasa biz olmazdık."
