Invisible// Niall Horan

•1.3•

"We all bleed the same colour, so it is impossible to be invisible."

Point of view Emma

"En toen kuste hij me."

"No, way! Dat is zo schattig!"

Rachelle zit op de stoel naast mijn bed die de laatste dagen veel bezet is geweest.

"Ja, heel leuk allemaal, maar alsnog." zeg ik en ik zie Rachelle haar gezicht betrekken.

"Wat is er mis?"

"Alles."

Rachelle zucht. "Emma, je hoeft niet zo onzeker te zijn."

"Rachelle, ik ben kaal. Nu jij weer."

"Het maakt niet uit of je kaal bent of niet, je innerlijk is mooi, net zoals je uiterlijk." zegt Rachelle met een glimlach.

"Ben je vergeten wat Niall allemaal heeft gedaan?" vraag ik verontwaardigt.

"Nee, natuurlijk niet, maar misschien moet je hem een kans geven." het lijkt zo makkelijk wat ze zegt, maar dat is het niet, niet voor mij.

"Maar ik heb hem al een kans gegeven." mompel ik.

Rachelle rolt met haar ogen en er rolt een lachje over haar lippen. "Je weet wat ik bedoel, Emma."

Nu is het mijn beurt om met mijn ogen te rollen.

"Kom op." zeurt Rachelle.

"Het is niet dat ik het niet wil, maar ik kan het niet."

"Wat houd je tegen? Je bent jong, ga er voor!"

"Ja, dat kan allemaal wel, maar je vergeet wel een klein detail; ik ben ziek." zeg ik geïrriteerd en ik kijk weg.

"Laat kanker je leven nou niet beïnvloeden, als je Niall echt leuk vind moet je er voor gaan." Rachelle probeert wijs te zijn, maar tot nu toe lukt het nog niet.

"Ik heb nooit gezegd dat ik hem leuk vind en hij heeft nooit gezegd dat hij mij leuk vindt." ik lijk wel een klein kind, maar ik wil het niet. Ik wil geen tijdbom zijn.

"Maar vindt jij hem leuk?" vraagt Rachelle terwijl ik mijn hoofd weer naar haar toe draai.

"Weet ik niet," zeg ik eerlijk. "Ik ben niet echt bekent op het gebied van de liefde."

"Daarom moet je het juist ontdekken." zegt Rachelle blij.

"Hij vindt me niet eens leuk, ik weet het zeker."

"Emma," ik merk dat Rachelle het zat wordt. "Waarom zou hij je anders kussen?"

"Weet ik veel." mompel ik. Voordat Rachelle nog iets kan zeggen wordt er zachtjes op de deur geklopt en zie ik Niall in de deuropening staan. Als ik goed naar hem kijk zie ik dat zijn oog blauw is. Rachelle wenkt Niall en voorzichtig loopt hij naar binnen.

"Hi." groet Niall terwijl Rachelle in stilte de kamer verlaat en Niall op haar stoel gaat zitten.

"Hey, wat is er gebeurd?" vraag ik.

"Niks," antwoordt Niall simpel. "Niets waar jij je mee hoeft te bemoeien."

"Je kunt me vertrouwen." zeg ik, in de hoop dat hij verteld wat er is gebeurd.

"Er is niets ernstigs gebeurd, gewoon een dom ongelukje." zucht hij.

Ik besluit er niet verder op in te gaan en knik alleen maar.

"Even wat er over gister was gebeurd,"  begint Niall. "Ik weet niet wat jij ervan vond, maar ik ben in de war."

Ik weet dat ik het niet erg vond.

"Waarom ben je in de war?" vraag ik en ik probeer niet te laten merken dat ik nieuwsgierig ben.

"I-Ik weet het niet, het is moeilijk. Ik weet niet wat ik voel. Ik weet niet wat ik voel voor jou." zegt hij terwijl hij zijn hand door zijn haar haalt. Ik haal mijn schouders op.

"Waarom kuste je me dan?" vraag ik.

"Omdat ik sowieso wel iets voor je voel." zijn wangen kleuren rood en ik kan het niet laten om te glimlachen. Zijn rode wangen kleuren wel grappig bij zijn blauwe oog -maar dat zeg ik maar niet.

Als het een tijdje stil is kan ik een gaap niet onderdrukken, het was voor mijn doen erg laat geworden vannacht en ik kon niet slapen vanwege het voorval tussen Niall en mij. Ik ben -net als Niall- in de war, niet alleen over mijn gevoelens, maar over alles.

"Mijn moeder denk dat we bij elkaar passen." zegt Niall waardoor ik me bijna verslik in mijn eigen speeksel.

"Oh." zeg ik hoestend.

"Raar, hè?" mompelt hij en hij kijkt naar het prikbord wat tegenover mijn bed waar nog steeds twee kaarten aanhangen.

"Ja." fluister ik.

Dit gaat te snel voor mij, ik houd het niet meer bij en ik weet dat hij het niet wilt. Hij is bang voor liefde.

"Je had gelijk, ik wil niet alleen zijn."

"Ik wil ook niet alleen zijn."

Ik hoor wat gestommel tegen mijn kamer deur, maar daarna is het weer stil.

"Ik ben ook bang Emma,"

Ik hoor piepende wieltjes aan de andere kant van de lijn.

"Ik ben bang voor liefde."

Toen we aan het bellen waren zei hij dat hij bang was voor liefde. Hij is nog steeds bang voor liefde.

"Je bent bang voor liefde, toch?" vraag ik.

"Maar ik geloof er wel in, Emma." zegt Niall en hij glimlacht kleintjes.

"Ik geloof er ook in, Niall."

[A/N]

Sorry voor dit poep hoofdstuk, maar ik heb een idee in m'n hoofd maar dat kan ik er niet in één keer in 'plaatsen' en ik moet even kijken of het er wel in past dus ja... idk :$

School is weer begonnen voor mij dus maybe komen duurt het (nog) langer voor de updates, maar ik probeer er een soort van ritme in te krijgen ofzo... Sorryy.

vote/comment/follow?

xx

By the way ik heb freaking 1,4K reads! Holy shit! Thank you ♥