Invisible// Niall Horan

•0.3•

"Ignore me, I don't care, I'm used to it, anyways I'm invisible."

Point of view Emma

"Jullie hebben nog tien minuten." bromt meneer Alyes. Ik kijk naar mijn aardrijkskunde proefwerkblaadje en tot mijn teleurstelling heeft mijn pen geen antwoorden opgeschreven in de tijd dat ik uit het raam aan het kijken was.

Ik focus me nog vijf minuten op mijn proefwerk tot dat er een paar pijnlijke pijnscheuten door mijn lichaam gaan gevolgd door hoofdpijn. Ik kijk naar de woorden op mijn blaadje, maar ik kan me er niet op concentreren. Voorzichtig steek ik mijn hand in de lucht. Meneer Alyes kijkt me aan en geeft me een teken dat ik wat mag zeggen.

"Mag ik naar het toilet?" vraag ik en ik schuif mijn opdrachtenblad plus antwoordenblaadje naar de hoek van mijn tafel. "Ga maar." antwoordt hij. Ik knik en sta op van mijn plek. "Had je je toets al af?" vraagt meneer Alyes. Ik knik opnieuw een loop het lokaal uit richting de toiletten. In vijf minuten heeft het toch geen zin om nog iets op te schrijven.

Midden op de gang word ik tegengehouden door Niall. Eerder verbaasd dan bang kijk ik op aangezien ik hem niet de klas uit heb zien gaan.

"Wat heb je gedaan?" vraagt Niall. "Wat boeit jou dat?" mompel ik en ik wil langs hem lopen. "Wat is er met je voet?" vraagt hij.

Valt het zo erg op dat er iets mis is?

"Niks." antwoord ik. "Ben je over je eigen voeten gestruikeld?" vraagt hij en als ik hem aankijk zie ik dat hij een grote grijns op zijn gezicht heeft. Ik rol met mijn ogen. "Nee, mag ik er nu misschien langs en zou je me met rust willen laten?" vraag ik en ik loop langs hem verder richting de toiletten. "Het was maar een vraag." zegt Niall en ik hoor hem lachen. "Grappig." mompel ik. Ik snap niks van jongens en de humor die zij hebben, want dit was niet eens grappig.

Ik leun met mijn handen op de wasbak in de toiletten en kijk in de spiegel die aan de muur hangt. Mijn spiegelbeeld ziet er anders uit. Mijn gezicht is smaller en ik heb grote wallen onder mijn ogen. Ik kijk naar mijn school uniform en ik merk dat die wijder is geworden. Al kijkend naar mijn benen zie ik dat mijn linker been veel dikker is dan mijn rechter.

"What the fuck," fluister ik. "Het is te zien dat iets is, hè?" vraag ik aan mijn spiegelbeeld die - natuurlijk - niets terug zegt.

Het duurt niet lang of er wordt op de deur geklopt van de toiletten -wat raar is, want je kan gewoon naar binnen.

"Ja?" vraag ik.

"Gaat alles goed?" ik herken de stem van Niall en ik zucht diep.

Waar bemoeit die jongen zich toch mee?

"Ja, het gaat goed." antwoord ik. Ik haal mijn hand door mijn haar en werp nog een laatste blik in de spiegel voordat ik de toiletten weer uit loop.

"Ben je al naar de dokter geweest?" vraagt Niall zodra ik de gang op loop. "Ja, hoezo?" antwoord ik zonder hem aan te kijken. "Je ziet er nog depressiever uit dan normaal." zegt Niall. "Nou, bedankt. Ik ben helemaal niet depressief." zeg ik verontwaardigt. "Je bent ook afgevallen. Ben je aan de lijn?" vraagt Niall en hij pakt mijn arm vast zodat ik stil sta.

Is Niall Horan nou tegen mij aan het praten zonder me voor gek te zetten?

"Nee, ik ben niet aan de lijn. Stalk je me ofzo?" antwoord ik arroganter dan dat ik bedoelde. "Nee, maar het valt me gewoon op dat varkentje afslankt." grinnikt Niall. "Je hebt het nu echt verpest, voor heel even dacht ik dat je aardig was." zeg ik en ik kijk hem aan. "Verkeerd gedacht muurbloempje." grijnst hij. Ik rol met mijn ogen en maak mijn arm los uit Niall zijn greep.

#

"Negeer me maar, het maakt me niet uit, ik ben het gewend, voor jullie ben ik toch onzichtbaar." zeg ik tegen mijn vader, die - zoals gewoonlijk - niet opkijkt terwijl ik tegen hem praat. "Stel je niet zo aan, je maakt zelf maar een afspraak met de dokter, wij geloven niet meer in jouw aandachttrekkerij." zegt mijn vader geïrriteerd. "Oké, prima. Maar je moet weten dat kinderen op school zelfs zien dat het niet goed gaat, terwijl jullie niet eens naar me omkijken." zeg ik voordat ik het kantoor van mijn vader uit strompel. "Het is drie weken geleden dat je nog bij die dokter was, het geld groeit ons niet op de rug!" hoor ik mijn vader nog roepen. "In jullie geval groeit het wel op jullie rug! We hebben fucking veel geld!" roep ik boos terug.

Met mijn telefoon in mijn hand zoek ik het nummer op van dokter Darren, zodra ik zijn nummer heb gevonden druk ik op het groene hoorntje zodat hij gaat bellen.

"Druk op toets één voor een klacht, op toets twee voor..."

____________________________

Hi,

Sorry voor dit hoofdstuk :')

ANNELIJN de opdraging gaat naar u hea, want je bent so sweet ily.

Please don't forget to vote and comment♥

x Janna