Invisible// Niall Horan

•1.5•

"You feel invisible, but you don't know that someone loves it to look at you."

Point of view Emma

Na bijna twee en een half uur aan de sondevoeding te hebben gezeten mag de pomp eindelijk uit, wat dus betekend dat er geen vloeibaar eten meer in mijn maag wordt gepompt. Ik weet niet hoe ik met deze sondevoeding moet aankomen, want het lijkt alsof er niks naar binnen gaat, het enige wat ik er van voel, is dat er een slangetje met een pleister op mijn wang geplakt zit zodat hij niet in de weg zit en dat er iets koels doorheen stroomt.

Maar alsnog haat ik die sonde.

De sonde is een teken van zwakte, een teken dat ik het misschien niet ga redden. Dat is hoe ik over de sonde denk.

#

Op het moment dat ik bijna in slaap val komt Niall buitenadem mijn kamer binnengerend en valt bijna neer op de stoel. Ik ga snel overeind zitten en kijk Niall niet begrijpend aan. Nialls schouders schokken en hij houdt zijn handen voor zijn gezicht.

"Ik kan het niet meer, het kan echt niet meer."

Ik weet niet of ik blij moet zijn met de échte Niall, de echte Niall is zo zwak, zo anders dan de andere Niall. Hoe heeft hij zichzelf zolang kunnen opsluiten in zichzelf?

Hij zat opgesloten en het lijkt alsof ik hem heb bevrijd.

"Niall? Wat is er aan de hand?" Niall haalt voorzichtig zijn handen voor zijn gezicht vandaan en nu pas kan ik zien dat er opgedroogd bloed op zijn gezicht zit.

"Niall? Wie heeft dit gedaan?" Niall haalt zijn schouders op als antwoord. "Niall, zeg iets, hebben ze je ook dat blauwe oog van laatst geslagen?"

"Het is niet erg." mompelt Niall terwijl er nog steeds tranen langs zijn wangen naar beneden stromen.

"Het is niet erg? Ben je serieus? Je zit hier fucking te huilen, je bent in elkaar geslagen en jij zegt dat het niet erg is?" zeg ik stem verheffend.

"Ik weet niet wie het was, oké?! Als ik het wel wist had ik er zelf al wat aan gedaan, jij hoeft je er niet mee te bemoeien." ik kijk hem niet begrijpend aan.

Hij komt naar mij toe, zit te huilen naast mijn bed, maar vervolgens mag ik er niks over vragen?

"Oké, ik zal me er niet mee bemoeien," zeg ik. "Maar hoe zag hij of zij er uit?"

"Gast? Je zou je er niet mee bemoeien, klaar." snauwt Niall geïrriteerd.

"Sorry," mompel ik en ik kijk even weg. "Je moet wel even je gezicht schoonmaken." Ik zie Niall liever zonder bloed op zijn gezicht als ik eerlijk mag zijn. Niall knikt lichtjes.

"Sorry dat ik zo chagrijnig ben, maar ik wil het gewoon zelf oplossen." zegt Niall en hij legt zijn hand op de mijne.

"H-het maakt niet uit." stamel ik. Ik voel hoe mijn koude hand wordt verwarmd door Nialls hand. 

"Maar vertel eens hoe het met jou gaat." zegt Niall en hij probeert opgewekt te klinken.

"Het gaat niet echt goed, tenminste dat is wat dokter Coolwijk me vertelde," vertel ik en ik zie dat Niall op zijn lip bijt. "Voor de rest zit ik nu aan de sondevoeding, zoals je kan zien aan dit snoer, omdat ik te veel ben afgevallen." ga ik verder terwijl ik naar de sonde wijs.

"Shit, hé." zegt Niall zachtjes en hij gaat zachtjes met zijn duim over mijn hand heen waardoor mijn hand begint te tintelen. Voorzichtig trek ik mijn hand terug.

"Mevrouw Moore komt morgen waarschijnlijk langs." zegt Niall. Hij haalt zijn hand even door zijn haar en veegt daarna voorzichtig wat bloed weg van zijn wang.

"Waarom?" misschien is het wel logisch dat je als mentrix bij je leerlingen  op bezoek gaat als ze in het ziekenhuis liggen, maar eigenlijk is ze ondertussen wel een beetje te laat. Ik lig hier al bijna een half jaar.

Een half jaar.

"Waarschijnlijk om je te vertellen dat je dit jaar over moet doen, aangezien je niks aan school hebt gedaan," legt Niall uit. "Wat niet gek is, want je bent ziek." zegt hij er nog snel achteraan.

Ik had natuurlijk wel dingen aan school kunnen doen, maar ik zat zo erg in de weg met mezelf dat ik er niet meer aan heb gedacht en de keren dat de doctoren er over begonnen heb ik ze gewoon genegeerd waardoor ze na een tijdje afhaakte.

"We missen je wel op school." zegt Niall na een paar secondes. Ik glimlach, al ben ik er niet zeker van of hij het meent.

"Mist de klas mij of mis jij mij?" vraag ik grinnikend. Niall loopt rood aan, al zie je dat niet zo goed aangezien hij ook voor een groot deel bloed op zijn gezicht heeft wat hij er nog steeds niet heeft afgehaald.

"Oké, volgens mij ben ik degene die jou het meeste mist als ik op school zit." Niall lacht nu ook.

"Weetje Niall," begin ik. "Dat is best wel schattig."

[A/N]

What's up with Neil Horen? He's in a bad mood today :( 

1,7K reads whut THANKS OMF

Vote/comment/follow?

x

(Ik hoop dat er geen spellingsfouten in zitten)