Sebep

1.23

"Yok malız ya biz ondan topladık ne için toplayacağız başka?"

Her zamanki gibi laf sokan Berk'e her zamanki gibi göz devirip adımı bağırarak bana doğru koşan Gül'e hayretler içerisinde baktım.

"Umay Umay Umay Umay Umay"

Yanıma varıp ellerini dizleri üzerine koydu ve başını yere eğib nefesini düzenlemeye çalıştı.

"Dör-" derin nefesler alıyordu "-düncü-" bana tutunup duruşunu dikleştirdi "- Aynurmuş"

.....

"Bu yatak çok sert"

Kollarımı göğsümde kavuşturup Aynur'un 3.kez 3.yatağa bahane buluşunu izledim. Eşyalarını alıp Gül'ün yatağına doğru gittiğinde Gül bir adım öne geçti

"Sakın. Benim. Yatağıma. Yaklaşma."

Tek tek her kelimenin üzerine baskı yaparak konuşması benim bile korkmamı sağlarken Aynur omuz silkip yüzsüzce onun yatağına oturdu.

"Ah bu çok rahat tamamdır. Ee ne yapıyoruz kızlar? Ada?"

Ada'nın adını ayrı bir vurguyla söyleyişi dikkatimden kaçmasa da şimdilik bunu sormayı sonraya saklayıp eşyalarımı tekrar yatağımın üzerine bıraktım.

"Ben Berk'leri yanına gidiyorum kızlar hiç çekemem şimdi bunu"

Ada omuz silkip çantasından telefonunu aldı. "Ben de dayanamayacağım bekle geliyorum"

Gül eşyalarını fırlatır gibi yatağın üzerine bıraktı ve bana gözlerini irileştirerek baktı "gerçekten mi? Beni bununla mı bırakacaksınız? Gebertirim lan ben bunu!"

Bu haline kıkırdayıp ona elimi uzattım "Seni onunla bırakan mı var? Gel bizimle sen de"

Dışarı çıktığımızda havanın rüzgarsız olması buraya geldiğimden beri yüzümün gülmesine neden olan nadir şeylerdendi.

Soğuk da değildi aslında ama hastalanmamak için önlem almakta da fayda vardı.

"Akınla Ayaz mı o?"

Ada'nın gösterdiği yere baktığımda gözlerim irileşti "sen Ayaz'ı-"

"Bence yanlarına gitmeliyiz, nereden tanıdığımı daha sonra da anlatabilirim"

Başımı sallayıp arkasından yürümeye başladım. Her ne oluyorsa sonu mutlaka kavgayla bitecekti biliyorduk. Ve bu kamp bitmeden buradan gitmek istemiyordum. Aynurla aynı odada kalsak bile.

"Ayaz?"

"Akın?"

Ada ve ben ikimiz aynı anda Akın ve Ayaz'a seslenmiştik.

"Banu Gül'ün yanına gidin bizim konuşacaklarımız var"

Dudaklarımı sarkıtıp ona baktım.

"Hemen"

Dediğini umursamayıp Akın'ın koluna girdim. "Ee naber Ayaz?"

Bir an afallasa da beni yanından kovmadı. Ada da ortalarında durmak yerine benim soluma geçti.

"İyilik senden?"

Hiç bir şey olmamış gibi konuşması sinirlerimi zıplatsa da bozuntuya vermeyip gülümsedim "gördüğün gibi, Akın bir konuda yardımın gerekiyor gelir misin?-" Ayaz'a baktım "- gerçi önemli konuşmanızı bölüyorum ama, kusuruma bakmazsın değil mi Ayaz?"

Omuz silkip yanımızdan ayrıldı.

Akın onun gitmesinin ardından 5 - 10 saniye kadar bekleyip kolunu benden kurtardı.