Sebep

1.24

Tüylerim diken diken olmuştu. Şarkı bitince anlıyordum aslında, biz ne kadar büyülü birşey yaşamıştık öyle?

Hele o son kısım.. dördümüzüm birlikte söylediği kısım..

Sesli düşünüyorum
Ama, belki de aşkı olduğumuz yerde bulduk

Ortamda alkışların kopması aslında güzel söylediğimizin kanıtıydı. Bakışlarımı yerden kaldırıp bizimkilere baktım.

Hepsinin - Akın'ın bile - yüzünde bir gülümseme vardı. Alaydan uzak mutluluğa çok yakın bir gülümseme.

.....

Güneş daha gökyüzüne ilk adımlarını yeni yeni atarken gözlerimi ağır ağır falan açmadım.

Gözlerimi birinin çığlığıyla direk açtım.

Yerimden ani refleksle zıplayıp ayağa kalktım ve sesin geldiği yöne - banyoya koştum.

Kapı kapalı olduğu için iki kez tıklattım fakat içeriden ağlama sesleri gelince benden günah gitti diyip içeri daldım.

Gül elinde saçının bir kısmını tutuyordu ve o kısım... ıslaktı

"Gül n'oldu tanrı aşkına?"

Ağlayarak yüzünü bana döndü ve elleriyle üzerini kapattığı saçının bir kısmını bana gösterdi.

Resmen turuncu renkteydi.

"A-ama bu nasıl olur?"

"Sabah uyandığımda burada -" eliyle tuttuğu tutamı gösterdi "- boya vardı. Aynur sürtüğü yapmıştır kesin. Gördüğüm an banyoya koşup yıkadım fakat uzun süredir saçımda kaldığı için saçıma bu oldu işte"

Ağlaması şiddetlenirken bana sarıldı.  Saçı gerçekten kötü durumdaydı çünkü normal turuncu renkte bile değildi.

Bana sarılmayı bırakıp koşar adımlarla yatak odasına gitti.

Neden aceleyle yatak odasına gittiğini anladığımdaysa Aynur'un çığlığı kulağımı doldurmuştu .

Koşarak yatak odasına girdim. Gül Aynur'un saçlarını sağ eline toplayıp diğer koluyla boğazını sıkıyordu.

"Senin yaptığını anlamayacağımı mı sandın lan?! Gebertirim kızım seni gebertirim"

Ada ses yüzünden uykusundan sıçrayarak uyandı "hay ben sizi n'oluyor?!"

Ayakkabılarını bile giymeden yanıma yardıma koştu.

"Gül bırak nefes alamıyor bırak!"

Zorla Aynur'u Gül'ün elinden kurtardığımızda Aynur yere yığılmış nefes almaya , Gül  sinirli şekilde Ada'nın kollarından kurtulmaya çalışıyordu.

"Tamam bırakın sakinim tamam"

Kapı çalmaya başladığı için Ada'ya izin ister gibi kısa bir bakış attım. Başıyla onayladığında koşarak çalan kapıyı açmaya gittim.

"Hangi mal bağırıyordu lan öyle?!"

Gözlerimi devirip izin istemeden içeri giren Berk'a ağzı açık şekilde baktım. İnsan bi izin ister değil mi?

Tam kapıyı kapatacakken eliyle kapanmasına engel olan Akın'a bakıp gülümsedim. "Geç geç"

Beni onaylayıp içeri geçtiğinde ben de kapıyı kapatıp peşinden gittim.

"Berk! Akın iyi ki geldiniz! Bu üçü birlik olup beni öldürmeye çalışıyordu!" Cırlayıp timsah gözyaşlarını akıtan Aynur'a ağzı açık bir şekilde baktım.