Sebep

4. Diamonds

Rihanna - Diamonds

"Çok mu soru soruyorsun sen? Resmini gördüm, bir kaç yere bakındım ve bulamayınca pes edip arkadaşlarımın yanına buraya geliyordum ki seni gördüm. Bu kadar" başımı sallayıp krakerimin kutusunu elime aldım. "Bana nereye gitmem gerektiğini-"

"Tarif ederim" nefesini bıkkınlıkla dışarı verdiğinde artık tahammülünün kalmadığını anlayıp Gül'e baktım "ben 5 dakikaya gelirim çantam kalsın"

Başını sallayarak beni onayladığında yüzümü deminden beri konuştuğum çocuğa dönecektim ki biri elimdeki krakerden birini aldı.

"Hey, naber ?"

.....

"Annen ve babanı şahsen tanıyordum. Hatta cenazeye bile gelmiştim fakat o durumda beni görememiş olmalısın. Aziz bey ve annen için gerçekten çok üzüldüm. Şahsen seninle de tanışmak istedim. Umarım annenleri hatırlatıp seni üzmemişimdir"

Başımı iki yana salladım. Fakat söylediği son cümleyi umursamamaya çalışarak yapmıştım bunu .

"Ben dikkatiniz ve nezaketiniz için çok teşekkür ederim"

Nazik olmaya çalışarak söylediğim şeyler aslında bir an önce dışarı çıkıp nefes almam içindi.

"Pekala kızım, seni dersten alıkoymayayım ben. İyi dersler ve üniversitemize hoşgeldin" başımı sallayıp yüzüme nazik olduğunu düşündüğüm gülümseme yerleştirdim. Ayağa kalkıp nazikçe elini sıktıktan sonra iyi günler dileyip kapıya doğru yöneldim.

Kapıyı kapatıp sırtımı kapıya yasladım ve gözlerimi kapattım. Tanrım bu hiç kolay olmayacaktı. Bunu kabullenmem ve kendime gelmem hiç kolay olmayacaktı. İçimdeki o aptal yara daha ne kadar kanayacaktı bilmiyorum ama beni öldürecek son seviyeye getireceğine emindim.

"Ne konuştunuz?"

Aniden kulağımın dibinde duyduğum sesle yerimde sıçrayıp, son anda bağırmamak için elimle ağzımı kapattım.

"Manyak mısın be!"

Alayla sırıtıp yaslandığı duvardan uzaklaştı.

"Korkuttum mu?"

Ben de yüzüme aynı onun gibi alay yerleştirdim.

"Yok korkutmadın malım ya ben mal mal elimi ağzına götürüyorum böyle hobi olsun diye sıçrıyorum yerimden sen takıl kafana göre bakma bana sen"

Keyifle kahkaha atıp ellerini ceplerine soktu ve bana yaklaştı.

"Akın"

Tek kaşımı kaldırarak ona baktım.

"Adım Akın. Hani sık karşılaşıyoruz ya. Hani başını hep dertten kurtarıyorum ya"

Alayla kahkaha atıp ellerimi arka ceplerime soktum ve kafamı yana yatırarak ona baktım.

"Başımı dertten kurtarıyorsun? Pardon ama hani tamam dengesi normal birine göre intihar etmem dert gibi görüne bilir. Gerçi sende normal tip te yok ya neyse. Ama , rektör yardımcısıyla konuşmamın nesi dertti?"

Ellerini ceplerinden çıkardı ve tüm o alay barındıran halinden uzaklaşarak ciddiliğe büründü.

"Rektör yardımcısı değil ama Berk başına dert olurdu"

Anlam veremeyerek ona baktım.

"Berk?"

"1.sınıfta öğretmenlerin, 2.sınıfta dekanların, 3.sınıfta rektör yardımcılarının odasından çıkmayan ve inşallah -ki hedefi böyle gözüküyor - son sınıfta rektörün odasından çıkmayacak olan demin seni çağıran çocuk"