Luxúria ☁ Neymar Jr.

Seis ⚽

Öncelikle hikayem okunuyor. Yani sanırım. Şu okunma sayısı olayını pek çözemiyorum. Sizden isteğim okuduğunuzu belli etmeniz. Gerekirse vote yapıp sonradan oyunuzu kaldırın. En azından okuduğunuzu bilirim. Ne demek istediğimi umarım anlamışsınızdır.

İyi okumalar!

#

Hayatımın belki de en mükemmel uykusu, yüzümdeki hummalı çalışma sebebiyle son bulmuştu. Rahatsızca kımıldanıp burnumu kaşıdım ve sola döndüm. Tepemdeki şey her ne ise vazgeçmeyeceğe benziyordu. Kime ait olduğunu anlamadığım minik eller, kaküllerimi kaldırıp işine devam edince daha fazla dayanamadım ve sızlanarak açtım gözlerimi.

Karşımda elli santimlik sarı bir velet duruyordu. Sadece durmakla yetinmeyip kaşlarını çattı ve elindeki kalemlerle bana vurmaya başladı. Ben ise uyku mağrurluğundan ne olduğunu kavrayamamıştım hala. Gözlerimi ovuşturup esnediğimde elime mavi bir şey bulaştığını gördüm.

Veledi umursamayıp lavabo olması gereken yerin kapısını açtım ve içeri attım kendimi. Gözlerim hala kapanmakta ısrar ediyordu. Kapalı gözle bulduğum musluğu yukarı kaldırdım ve zoraki açtım göz kapaklarımı. Açmamla bir küfür savurmam bir oldu.

Odaya geri döndüğümde, yüzümdeki bordo-mavi boya katmanlarının yaratıcısı olan sarı şeytan yatakta oturuyordu hala. Beni gördüğü an kaşları yine çatıldı. Yatakta ters dönüp tutunarak aşağı kaydıktan sonra paytak adımlarla yanıma vardı ve minik elleriyle bacaklarıma vurmaya başladı.

Sarı şeytanı hızlıca kucağıma aldım ve yatağa fırlattım. Boya kalemleri gözüme çarptığında sinsice gülümsedim ve siyah, beyaz kalemleri aldım elime. Ne yapacağımı anladığı için çığlık atarak kaçmaya kalktı. Küçük bacaksızı sabitleyip elimdeki boyaları rastgele yüzüne sürmeye başladım. Eserim bittiğinde zaferle gülümseyip minik burnunu sıktım ve yataktan kalktım hızlıca. Bu sırada kapı aniden açıldı ve içeri telaşlı bir Neymar girdi.

"Tanrım, Davi! İyi misin?" dedi nefes nefese. Gözleri ve dudakları şişti ki bu, daha yeni uyandığının göstergesiydi. Davi yataktan hızlıca indi ve Neymar'ın bacağına sarılıp kafasını bana döndürerek dil çıkardı. Aynı şekilde karşılık verdim ve kollarımı göğsümde kavuşturdum.

"Bu suratlarınızın hali ne?" dedi bacağına yapışan sarı şeytanı kucağına alırken. Davi işaret parmağıyla beni gösterip bağırdı ve sonra Neymar'ın omzuna gömdü kafasını.

"Bu sarı velet beni Barça maskotuna çevirdi." dedim yüzümü işaret ederek. Tek kaşını kaldırıp önce bana sonra kucağındaki Davi'ye baktı.

"Sen de boş durmamışsın."

Davi'nin suratındaki sanatsal çalışmamı kastettiğini anladığımda masumca gözlerimi irileştirdim.

"O başlattı!"

Davi kendisini suçladığımı anlamış gibi yeniden bağırdı ve bana dönüp elini vuruyormuş gibi havada savurmaya başladı. Omuz silkip yüzümü buruşturdum. Neymar bu tartışmamıza gözlerini devirmekle yetinip Davi'nin kulağına bir şeyler fısıldadı. Davi kafasını hızla sallayıp Neymar'ın kucağında indi ve koşarak çıktı odadan. Birkaç saniye sonra kapının ucundan geri dönüp kaşlarını çattı ve iki parmağını önce kendi gözüne, sonra benim gözüme doğrultup gözden kayboldu.

Gözlerimi ondan alıp bana bir uzaylıymışım gibi bakan Neymar'a çevirdim. Neden baktığını merak edip vücuduma göz gezdirdiğimde altımda hiçbir şey olmadığını fark ettim. Lanet olası şortum hangi cehennemdeydi?

Utançla dudaklarımı ısırdım ve yüzümdeki boya için inanamayacaksınız ama Davi'ye şükrettim. Zira, şu an domatese benzediğimden emindim. Bir süre daha gözlerime bakıp parmak uçlarını boyalı suratımda gezdirdi. Bir şey söylemek için ağzını açtı ama kelimeler dökülmedi dudaklarından. Bu saçma ana yakışır bir şekilde kekelemeye başladım.