Hoofdstuk 18

255 14 0
                                    

Tijdsprong 5 maanden

POV EVA
Gisteren heb ik mijn diploma mogen tekenen. Mechels vond het onzin om nog langer door te gaan. Ze vond dat ik als een gediplomeerde rechercheur werkte. Ik heb een baan aangeboden gekregen in Amsterdam. Alleen niet in hetzelfde team als Floris. Daar was geen ruimte meer. Wel voor hetzelfde bureau. Aan de ene kant vind ik het erg jammer dat we niet meer samen kunnen werken. Maar nu hoeven we onze relatie niet meer geheim te houden. Morgen heb ik mijn eerste werkdag met Emily. Ze is erg aardig dus vind ik het ook niet erg. Floris gaat verder met Romeo. Ik zit nu bij Mechels in het kantoortje om mijn contract te tekenen. "Je bent nu officieel in dienst bij ons. Ik ben blij dat je bij ons wou blijven. Je bent een goede rechercheur." Zegt ze. Ik bedank haar en ga naar huis. Ons huis. We hebben mijn appartement opgezegd. Vanaf vandaag wonen we officieel samen. Ik moet het wel zeggen tegen Mechels. Maar dat doen we later wel.

POV WOLFS
Ik hoor Eva binnen komen. "Hee lieverd ging het goed?" Vroeg ik haar terwijl ik haar omhels. "Ja het ging goed. Alleen Mechels vertelde me dat ze nog steeds niet verder zijn in de zaak met Frank." Zegt ze tegen me. "Pff wat een stelletje amateurs zijn ze daar zeg." Zeg ik geërgerd tegen haar. Ik wil hem gewoon achter de tralies. Na alles wat hij ons aan heeft gedaan. Maar schijnbaar is dat te moeilijk. Nu ik er aan denk word ik al boos. Het idee dat hij nooit opgepakt zou worden spookt ook vaak door mijn hoofd. "Hee waar zit je met je gedachten?" Roept eva terwijl ze lachend naar me zwaait. "Ooo bij Frank. Ik wil hem gewoon achter tralies hebben." Antwoord ik eerlijk tegen haar. Ze staat op en komt bovenop me zitten. "Lieverd ze pakken hem vroeg of laat toch wel. Zo slim is hij niet." Stelt ze me terug. Ze buigt langzaam naar me toe en onze lippen raken elkaar. We vergeten even dat we in de keuken zitten en iedereen ons ziet. Totdat we opgeschrikt worden door geklop. We kijken recht in de ogen van Mechels. Ze kijkt erg boos.

POV EVA
Ik schrik me rot. Ik loop snel naar de voordeur en open de deur. Ze loopt boos naar binnen toe. "Hoelang is dit al aan de gang?" Schreeuwt ze boos. Ik heb haar nog nooit zo boos gezien. Ik schrik ervan. "Sinds een paar dagen. We hebben gewacht tot ik haar begeleider niet meer was." Liegt Wolfs. "IK BEN TOCH NIET ACHTERLIJK IK ZIE DAT JE LIEGT. EVA IK VRAAG HEY NOG 1 KEER... HOELANG?" Schreeuwt ze tegen ons. Ik moet nu wel eerlijk zijn bedenk ik me. "Een paar maanden...." Fluister ik net hoorbaar. "JULLIE WETWN HEEL GOED DAT HET NIET MAG.... WAAROM?" Schreeuwt ze nog harder. "WE KONDEN ER NIKS AAN DOEN, WE HEBBEN ECHT GEPROBEERD HET TEGEN TE GAAN. MAAR HET LUKTE ONS NIET. WE WETEN DAT WE FOUT ZITTEN MAAR WE KONDEN ALLES SCHEIDEN." Roept Floris nu terug. Ik schrik van hem. Zo kan ik hem niet. "Ik wil jullie beide niet kwijt dus ik doe alsof ik het eerste geloof. Maar geloof me, ik ben hier erg boos om." Zegt ze al wat rustiger. Daarna gaat ze weg. Nu hoef ik niet meer bang te zijn voor onze banen.

Eva in opleiding.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu