Eva in opleiding.

Hoofdstuk 19

POV EVA
Ik zie dat Floris druk bezig is met zijn zaak. Ik wou dat ik nog samen met hem kon werken. Het zag er zo sexy uit als hij zo geconcentreerd samen werkten. Met Emily gaat het werk wel. Met Floris kon ik beter samen werken. Floris gaf bij mij hetzelfde aan. "WOLFS VAN DONGEN MIJN KANTOOR." Schreeuwt Mechels naar ons. Ik heb overlegt met personeelszaken. Jullie worden weer een team. Hoe jullie nu werken is niet goed. Ze stemde in met jullie relatie. Maar op werk zijn jullie werkpartners en niet meer. HEBBEN JULLIE DAT BEGREPEN?" Zegt ze streng. We stemde in en gingen aan het werk. Onze oude partners vormde nu een team samen. Ik ben zo blij dat we weer samen mogen werken.

POV WOLFS
We hebben het rustig. De zaak is naar de andere twee rechercheurs gegaan. Hierdoor mogen wij saai dossiers bijwerken. Dit haat ik het meeste aan ons werk. Ik wil gewoon zaken oplossen. Mensen observeren en achtervolgen. "VAN DONGEN EN WOLFS." Worden we weer het kantoor ingeroepen. "Ik heb net een oproep gekregen over een 7 jarig meisje. Ze is mogelijk ontvoert ik wil nu dat je naar de ouders gaan." Ze geeft het adres en we gaan er gelijk naar toe. Daar komen we erachter dat het meisje in het winkelcentrum kwijt is geraakt. We bellen naar Mechels voor een amber alert. Na de verklaring gaan we terug naar het bureau om de camera beelden terug te kijken. Na lang zoeken zien we eindelijk de beelden. We zien hoe ze een busje ingetrokken word. Een witte volkswagen. We trekken het kenteken na. Maar het kenteken is gestolen. Na 5 uur stuurt Mechels ons naar huis. Veel verder zullen we vanavond toch niet meer komen, waren haar woorden.

POV EVA
onderweg naar huis gaan we nog langs de supermarkt om boodschappen te doen. Waar ik natuurlijk weer overdreven veel chocomel pak. Wolfs moet erom lachen. "Wat ik moet toch genoeg hebben." Verweer ik mezelf. "Wat zou jij toch zonder chocomel moeten." Lacht hij terug. We moeten er beide om lachen. Ik geef eerlijk toe, ik pak altijd overdreven veel. Bij de flesjes water doe ik hetzelfde. Als je mij alleen boodschappen zou laten doen zou ik alleen kant en klare bami, chocomel en water kopen. Daarom is het maar goed dat ik met Floris ben. Hij zorgt er tenminste voor dat ik nog een beetje gezond blijf eten.

Als we thuis aankomen gaat Floris gelijk koken. Ik ga op het aanrecht zitten terwijl hij kookt. Dit zijn echt de momenten waar we beide van kunnen genieten. Lekker samen zijn. Floris heeft lekkere lasagne gemaakt na het eten ruimen we samen af. "Floris ik ga hardlopen. Ga anders een keertje mee? Dat is gezellig." Zeg ik tegen hem. Hij kijkt me raar aan en schenkt whisky in. "Nou nee bedankt." Zegt hij lachend. Ik ren naar boven en kleed me om.

Tijdens het hardlopen ga ik steeds sneller. Ik probeer de zaak uit mijn hoofd te zetten. Dat arme meisje. Opeens word ik van achtere gepakt en in de bosjes gesleurd. Ik kijk zo in de ogen van de man die mij de laatste tijd zo bang heeft gemaakt. "Zo Eefke ik zei toch dat ik je zou vinden." Zegt hij lacherig. Hij sleurt me in de auto en rijd weg. Weg uit de bewoonde wereld. Ik kan alleen maar huilen van angst

Nog snel voor Flikken Maastricht nog een deel. Veel kijk plezier #flevafriday