En fazla bir bahar sürer yokluğumun gri yağmurları.
En fazla bir yaz yağmuru kadar ağlarsın arkamdan. Bilmez miyim senin inatçı yüreğini ben? Zaten en çok onu sevmedim mi?
Geçmiyor adam. Bu şehir, bu yol, bu sokaklar, bu yokluk dar gelir bize. Ağır gelir. Kaldıramayız.
Sen bir daha kimseye güvenmemeye yemin edersin ben ise bir daha kimseyi böyle içten sevmemeye.
Elbet yaşarsın bensiz. Elbet sarar yaralarını başka bedenler. Yokluğun elbet acıtacak canımı. Gün gelecek ilk gün ki ağlayacağım, gün gelecek seni hiç tanımamış gibi güleceğim.
Acım geçer. Geçer de işte ne zaman geçer nasıl geçer...
Şştt yüreğim. Yakışmıyor be sana bu acı. Çok sevmedik mi biz? Sen onu elinden gelmediği kadarda çok sevmedin mi?
Göğü yeryüzü, geceyi de gün etmedin mi onun için?
Boş ver şimdi gülsün eller.
Boş ver şimdi yüreğin kömür karası olsun.
Utanma aşkından yinede sev.
Boş ver gitsin umut kapıdan.
