Bu şehire ağır gelirdi ikimizin yokluğu.
Geldin adam. Ne güzel bahar yerine döndü gönlüm gülüşünle. Yine şenlendi dudaklarım dudaklarınla.
Yokluğun kızıl bir sonbahardı. Yaz güneşinden ve yağmurundan yoksun...
Kurulu bir düzenim yoktu yokluğunda. Öyle seni unutma aşamasınında daha düsünme evresinde takılıp kalmıstım. Gelisin bayram sabahını getirdi yeni doğacak günlere. Sokak cocuklarına ve kimsesiz cocuklara güzel gülüşler kazandırdı.
Ağlamıyor artık hic bir insan.
Gözyaslarını haram bellediler bu sehre.
Aksamüstleri bile sevilir oldu, yüregim uyandı seninle. Ellerin nasıl da yakısıyor ellerime.
Dün hic yasanmamıs gibi, yarına uyanmayacakmıs gibi bekledim seni ben. Öncesi olmadan.
Baska hangi kalbin varlığı böylesine attırabilirdiki kalbimi.
Ayaklarının bastıgı yerleri şanslı buluyor insan.
Ah o Ortaköy sokakları. Şimdi ne kadar isterdim Ortaköy sahilinde arnavut kaldırımının bir parcası olmayı. Vay seni görmeyen insanların haline. Acırım üzerine dogmayacak güneşe.
