" Yokluğun kalp ağrısı bu şehirde.
Bir fincan kahvenin de hatrı yok,
gittiğin günden beri. "
Bir şehir efsanesi oluyorsun dillerde.
Söylene söylene değişiyor ismin aşk oluyor, umut oluyor, yalnızlık hatta kimsesizlik oluyor. Öyle ki bazen bir yudum kahve oluyor dudakların arasından kayıp giden.
Sevsem kuşlar göçecek biliyorum. Dokunsam vazgeçeceğim kendimden. Ve eğer gidersem, sevda olacak biliyorum.
Bu dağ, bu bayır, bu yol yerinde kalsın diye vazgeçiyorum senden.
