"Bu şehir birgün bana ağlayacak. "
Dur durak bilmeden umarsızca ilerleyen akışa dur diyeceğim birgün. Hayattaki rolüme ufak bir ara vereceğim. Kendimi dinleyeceğim ve bir yıldızın parıltısında kaybolacağım. Sınırlarımı hatta duvarlarımı aşıp gidebildiğim en uzak yere gideceğim.
İstanbul dert edinecek kendine yokluğumu. Uzun kara kışlar geçirecek...
Ah ahmak adamım benim.
Yokluğumun en çok hissedildiği portakal yokuşunda arayacaksın kokumu.
Bir pazar gününün erken soğuk saatlerinde sahilde dolaşırken geleceğim aklına. Yapraklar takvimden düşmeden daha aklar düşecek saçlarına.
