Gidelim bu griden. İcimizdeki, yüregimizdeki karanlık sisden uzaklaşalım. Meyve vermeyen bi ağac olalım bilinmez bir diyarda. Güftesi kayıp bir şarkı olalım. Yitik bir alfabe olalım dudaklarda dile gelen.
Asırlık yarama yazıyorum bu gece ben. Kan çanağı gözlerime aşina olan "beni hayranlıkla izlemeni" anımsıyorum bir yudum kahvede. Kırk yılın hatrına seviyorum yüreğini.
Seni hatırlamaya bahane arıyor gönlüm. Bir kuşun kanadında arıyorum ellerini, umutsuz bir sabahın ilk ışıklarında gözlerini... Yine de yolum denk düşmüyor sana işte görüyorsun kızıl sonbaharım. Hazin fırtına sonrası şehrin gri bulutlarının getirdigi sis kokusunda yüzüme çarpıyor sensizlik. Yokluğun çıkıyor işte saklandığı kuytu köşesinden. Acını yine yük ediniyorum sırtıma. Gel demiyorum da zira kurtulmam gerek bu griden.
Bahar şenliğim benim!
Gidelim bu şehirden. Bir kar küresinde hayat bulsun ruhlarımız. Gidelim de kimse de kavuşamamış demesinler. Gönül koymasınlar sevdaya.
