Seni tanımamış, sesindeki ahenge sahit olmamıs ve gözlerindeki okyanus derinliginde kaybolmamıs insanlar var ne yazık ki. Sacının kokusunu bilmeyen bi arı var mesela. Yüzündeki masumiyetin yansımadığı bir ayna var. Kirpiklerine degmeden yere düsen yagmur damlacıkları var. Gölgesinde serinlenip, uzak diyarlarda oldugunu hayal etmedigin dev agaclar var. Acırım ki eşlik etmedigin şarkılar, üzerinden ucmadıgın bir dağ ve yüreğine dokunamamış eller var.
Ayaklarının bastığı yerleri şanslı buluyor insan hiç şüphesiz. Seni tanıyan ve gören insanlar var. Zira ne şanslıdır onlar. Kokunu getiren rüzgara acmak vardı simdi camımı. Ah bir bilsen sana nasıl yandığımı.
Günün ilk ışıklarında masum bir "günaydın" ı bahşettigin olmak istedim bu sabah. Bu sabah seninle uyanmak istedim ben. İlk defa bu sabah şanslı olmak istedim.
Vay seni tanımayan insanların haline
Acırım, üzerine doğmayacak güneşe.
