Gece karanlığı değmiş tenime benim.
Acımın üstüne sevdalanmış bir adama hasret çekiyorum.
Yüreğim bir ona kördüğüm, aklım bir onu anımsayınca başımda değil.
Aşktan dili yanmış ve sevdasının icinde boğulmuş bir adama yazıyorum. Hiç şüphesiz yaşama olan sevincim onun gülüşünde saklı.
Umut, manolyalarıyla süslediği penceresine konan minik güvercin şimdi. Ayaz bitecek ve kavuşacağız biliyorum.
Şanssızım.
Gözlerinin güzelliğiyle selamladığın gün doğumu da olabilirdim, solmaya boyun eğmiş nadide manolyan da... Lakin değilim ve sadece sensizim.
Biliyorum.
Birgün bu hayasız sevmeler bitecek. Bir kuşun kanadı olacak aşkın tanımı. Ayaz bitecek ve kavuşacağız biliyorum.
