Gecenin bir saati neden sana yazdığımı inan bilmiyorum, Zemheri. Uyuyamıyorum. Bu aralar gözümün önünde hep vuruluşun var. Kurşunun acımasızca sol göğsüne, soğukluğundan donmuş kalbine acımasızca girişi var gözlerimin önünde. O kalp ne kadar soğuk olursa olsun, benim için güzeldi. Çok güzeldi, Zemheri. Sen güzel bir adamdın. Hatta öyle güzeldin ki... Bu acıtıyordu. Gözlerine bakanları medusa misali taşa çeviriyordun. Herkesin hayranlık duyduğuydun sen. Ama kimse seni benim tanıdığım gibi tanımıyor. Bunu sen de biliyorsun.
Sen hayatımdaki heyecandın, tutkuydun, tehlikeydin. Sana onu sevdiğimi söylediğimde gözlerindeki acıyı hala hatırlarım ama yorulmuştum. Ben huzur istiyordum ve onda huzur vardı. Gözlerine baktığımda bütün bedenim gevşiyor dudaklarımı masum bir gülümseme kaplıyordu. Onun bendeki etkisi beni huzurlu hissettiriyordu. Senin güzelliğin acımasızdı. Onunki ise huzurlu. Şimdi onun yanına dönmem gerek. İyi geceler, soğuğunda yandığım adam.
-Senin tarafından taşa çevrilmiş biri.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zemheri
Non-Fictionsöylesene Zemheri, senin soğuğun en fazla ne kadar yakabilir? [Tüm hakları saklıdır. İznim harici kopyalanma durumunda hakkınızda yasal işlem başlatılacaktır.]
