Zemheri

başka soğuklarda seninkini arayan

Yine gece ve ben yine sana yazıyorum. Ama bu sıradan bir gece değil. Bu gece çok soğuk ve ben odanın bütün pencerelerini açtım. Seni hissedebilmek için. Soğuk ve acımasız rüzgar derimi yakıyor. Bu bana tatlı bir his veriyor. İnsanların aksine soğuğa kucak açmışım ben. Tabii şuan senin soğuğunun derimi yakmasını isterdim ama bununla da yetinebilirim. Değil mi? Böyle gecelerde hep sen varsın, Zemheri. Karanlık ve soğuk. Yarın kar yağacakmış. Yine ve yine sen aklıma geleceksin biliyorum. Çünkü sen kar gibisin. Soğuk ama güzel.

Yokluğunda bir sürü şey oldu. Bunu sana nasıl söyleyebilirim bilmiyorum. Yazamıyorum... Çünkü bunun acıtacağını biliyorum. Her ne kadar bu beni dünyanın en mutlu insanı yapsa da senin canın yanacak. O artık bacaklarını hissedebiliyor ve yürümeye başlayacak, Zemheri. Ondan hoşlanmadığını biliyorum. Ben de senin yanındaki bir kızdan hoşlanmazdım ama en azından benim için mutlu olsan?

Ölümün her zaman böyle acıtacak mı bilmiyorum. Ama keşke senin yerine ben gitseydim diyemeden duramıyorum. Çünkü bu acı katlanılamaz. Yanıyorum. Soğuğundan değil. Ateşler içerisinde yapayalnızım ve ben hep sana ihtiyaç duyan bir kızdım. Görünen o ki hala öyleyim. Her ne kadar onu sevsem de seni öylece içimden atamam, Zemheri. Bunun için endişelenme. Sanırım sen hep benimle yaşayan bir hayalet olacaksın.

-Başka soğuklarda seninkini arayan.