Zemheri

tüm iğrenme duygusuna rağmen seni sevmeyi kesemeyen

Senden bana bir gününü ayırmanı istemiştim. Ve sen de "Benim tüm günlerim sensin." demiştin. "Senin olmadığın günleri takvimden silerim."

Ben silemiyorum Zemheri. Sen silerdin biliyorum ama ben yapamıyorum. Yapmak isterdim. Günleri silemesem bile, kendimi günlerden silerdim ama o var. O varken buradan gidemem.

O günü tamamen beraber geçirmiştik. Beni evimize götürmüştün. Gittiğimizde akşamdı ve biz direkt uyuduk. Sana sokulmuştum. Hava soğuktu ve beni ısıtasın diye sana sokulmuştum. Zaten sen dokunmadan bile beni ısıtabiliyordun. Soğuğuyla ısıtabilen bir adamdın sen. Ya da soğuktan donduran. İki hissi de iyi bilirim. O gün ellerim yumuşak simsiyah saçlarını kavramış, burnum göğsünde, seninse kolun beni sarmış bir şekilde uykuya daldık. Kokun... Şuan burnum sızladı. Nefes almak istemiyorum. Kokunu istiyorum sadece. Sabahsa bana pizza yapmıştın. Evet ben sabah pizza yemeyi severdim. Kahvaltının aksine bu benim hoşuma gidendi. Mutfağa indiğimde şokla gözlerim dolmuş ve seni arkan dönükken izlemeye başlamıştım. Sonra toparlanıp yanına adımlamıştım ve çıplak sırtına bir öpücük kondurmuştum. Dudaklarım karıncalanıyor. O da özledi tenini benim gibi. Bana dönüp gülümsemiştin. Sonra burnumu öpmüş ve "Günaydın." demiştin. Kulaklarım uğulduyor. Sesini özledik ikimiz de.

Senden sonra ben eksiğim, Zemheri. Bu öyle bir eksiklik ki, görenler tam olan beni hatırlamıyor. Ruhumun kucak açtığı huzuru, beynim sömürüyor ve kalbim onların arasında sıkışmış durumda. Kulaklarını kapatmış adını sayıklıyor. Ellerim her gün kalbimin sayıkladığı seni yazayım diye karıncalanıyor. Kelimeler dışarı çıkmak için çırpınışta. Tüm her şeyim seni isterken, aldığım şeyin bir hiç olması... Kendimi bulmak günden güne zorlaşıyor ve bana yardımcı olan ruhumu güzelleştiren bir başka adam. Özür dilerim. Sen ruhumdan kendi kendini yok etsen de, ben özür dilerim. Bazen ikinize de ihanet ediyormuşum gibi geliyor ama en çok ona. Sonra kendimden nefret ediyorum ve beni bu duruma sokan senden etmem gerekirken edemiyorum. İşte o an nefret başka bir boyuta dönüşüyor. İğrenme duygusu.

-Tüm iğrenme duygusuna rağmen seni sevmeyi kesemeyen.