TEŞKİLAT

Bölüm 14 - ILGAZ'IN SIRRI

EVA

"Eva sen hiç bir yere gitmiyorsun"

Evren Kara'nın ikazıyla bir sürü göz üzerimde toplanmıştı. Yankı kapıdan çıkarken bana göz kırparak, "Kapının önündeyim ben." diye fısıldadı. Kollarımı göğsümde kavuşturup hafif bir tebessümle karşılık verdim.

"Nola, sen de bizimle kal lütfen."

Kapıdan çıkan Nola da önce şaşkınlıkla önce bana sonra Evren Kara'ya döndü ve kafasıyla onay verir gibi bir işaret yaptıktan sonra yanıma geldi. Evren Kara bu sefer kafasıyla hala beyaz ekranın önünde bekleyen Derin'e kapıyı işaret edince Derin de ayaklarını sürüyerek odadan çıktı. Yanımdan geçerken sonra görüşeceğiz anlamında işaret yaptım. O da gülümseyerek karşılık verdi.

Odada Evren Kara, Nola ve ben kalmıştık. Kadın önce bir düğmeye bastı ve ekranı kapattı. Sonra yanımıza kadar gelip kapıyı kapattıktan sonra Nola'yla tam karşımıza geçip, "Sizin eğitim işini konuşamadık hanımlar." diye söze başladı.

Yüzünde yine küçümseme ifadesi belirmişti. "Söyleyin bakalım nasıl geçti gününüz? Yeterince oyun oynadınız mı?"

"Ben..." diye söze başlarken Nola lafa atladı.

"Gayet iyiydi. Eva sandığımdan da becerikli ve hırslı." derken kolunu sırtımdan dolayıp eliyle omzumu hafifçe sıktı. Evren Kara'nın yüzünde memnuniyetsiz bir hayret ifadesi belirdi. "Bak sen. Peki atış poligonuna geçtiniz mi?"

Kadın konuşurken bana hiç bakmıyordu. Sanki orada yokmuşum gibi. Tam o sırada bana karşı neden bu kadar nefret dolu olduğunu sormak istedim ama Nola çoktan söz başlamıştı.

"Evet atış poligonunda da çalıştık bugün." derken bana dönüp kafa salladı.

"Kaç tane hedefi vurabildi?"

"İnanmayacaksınız ama hepsini vurdu. Eva sanki silahlarla beraber doğmuş gibiydi hiç zorlanmadı. Orada olmalıydınız."

O sırada Nola'yla göz göze geldik. Çaktırmadan göz kırptı. Bütün hedefleri vuramamıştım ve Evren Kara'ya anlattığı kadar da iyi değildim. Evren Kara'nın biçimli dudakları hayretle büzüldü. Aldığı cevaplardan memnun kalmamıştı. Başarısız olduğumu duymak istiyordu belli ki. İçimden Nola'ya minnet duyuyordum.

Bana kısa bir bakış attıktan sonra imalı bir gülümsemeyle kafasını sağa sola sallayıp konuşmaya başladı, "İyi bakalım Eva'cığım," elini omzuma atıp neredeyse dostça sayılabilecek bir şekilde sıkarak devam etti, "Makinenin esas parçası için hazırsın o halde." dedi.

"Nasıl yani bu ilk operasyona katılamayacak mıyım?" diye sordum.

Hafif bir kahkaha attı, "Kusura bakma tatlım ama Teşkilat'taki ajanlar hayatları boyunca eğitim alarak operasyonlara katılıyorlar. Yolda bulduğumuz herkesi operasyona çıkaramayız. Siz Nola'yla birlikte eğitime devam edeceksiniz."

DERİN

Odadan çıktığımda bir kaç meraklı gözü üzerimde hissettim. Yankı kapının kenarına dayanmış Eva'yı bekliyordu sanırım. Tanımadığım bir kaç kişi kapının önünde dikilmiş öylece beni izliyorlardı. Cevap vermeden etrafıma bakındım. O sırada Yankı bu durumdan rahatsız olduğumu fark etmiş olacak ki önüme durup, "Arkadaşlar eminim sizin yapacağınız işler vardır." diyerek kafasıyla gitmelerini işaret etti.

Adamlar hiç ikiletmeden oradan ayrıldılar. Yankı bana dönünce minnetle hafifçe gülümsedim.

"Ben burada Eva'yı bekleyeceğim, üst katta kafeterya var istersen çık bir şeyler iç kendine gelirsin." dedi.