~EVİMDEKİ YABANCI~

OYUN.

SELİN'DEN;

2 Hafta olmuştu. O günden sonra 2 hafta geçmişti ve ben ne Mustafa denen o adamın yanına gitmiştim ne de Kayra'yı görmüştüm.

Aslında 'Babam' olan o adamın karşısına çıkıp nefretimi kusmam gerekirdi. Annemi almıştı benden. Yalnız kalmıştım. Teyzemin beni pek sevdiği zaten söylemezdi. Kısacası ailemden sadece anmem bana değer veriyordu oda gitmişti. Babam yüzünden...

Egemen bana yani bize o şeyleri söyledikten sonra gülerek kafeden çıkıyordu ki Kayra onu kendine çevirip kafa attı yere düşünce daha çok tekme ve yumruklamaya başladı. Egemen hala gülüyordu tabi. Kayra'yı sakinleştirmeye çalışırken Egemen de kafeden koşarak ayrılmıştı.
Kayra kendine gelip bana;
"Selin seni çok seviyorum lütfen ben sadece-"
Onu dinlemeyip kafeden uzaklaşmıştım. Eve gelince saatlerce ağladım. Ece'ye herşyi anlatmıştım. O yine bana Kayra'yı savunuyordu. Kayra beni geçen hafta binlerce kez aradığında telefonumu duvara fırlatmıştım. Eve bir kaç kez gelip benimle konuşmak istemişti. Bir şekilde engel olup konuşmadım.

Peki neden; Mustafa ve Kayra'yı hayatımdan tamamen çıkarıcaktım.

Mesela artık o evde kalmıyordum. Eceyle ortak şirin bir ev tutmuştuk.

Susadığımı fark edip aşağı inmiştim. Mutfağa girdiğimde Ece krep yapıyordu. Kayra da krep severdi. Hemde çok. Ve tabiki bende.

"Günaydın."

"Günaydın."

Dedim ve büyük bir bardağa su doldurdum.

"Krep yaptım birlikte yeriz."

"Hiç iştahım yok."

Dedim bardağı tezgaha bırakırken.

"Neden ki sen çok seversin."

Tabiki de çok seviyorum.

"Artık sevmiyorum."

Mutfaktan çıkacakken Ece önüme geçti.

"Selin farkında mısın? 2 haftadır düzgün yemek yediğin yok. Odadan da çıkmıyosun. Hayır yani benim asıl merak ettiğim senin neden Babanla hiç konuşadığın. Dürüst ol hiç mi sevinmedin yaşıyor ve yanında olmasına?"

Eceye kısa bir bakış attım.

"Ölseydi daha az üzülürdüm."

Dedim mutfaktan çıkarken.

KAYRA'DAN;

Gün geçtikçe sanki ondan daha fazla uzaklaşıyorum. Uzaklaştıkça daha fazla aşık oluyorum daha fazla bağlanıyorum. Çok özlemiştim.

Öpüşüyle, gülüşüyle, kokusuyla...

Herşeyiyle çok özlemiştim. Keşke zamanı başa sarabilseydim.

O zaman Mustafa'nın ısrarlarıyla o evi satın almış olmazdım.
Selinle o evde ikimizin karşılaşması, ve birbirimizden etkilenmemiz bir tesadüf değildi. Kader de değildi, sadece oyun. Mustafa denen o adamın oyunuydu. Kurallar gereği ben ona aşık olmayacaktım. Onun bana aşık olmasını sağlıyacaktım. Onunla evlenecektim. Ve Babasıyla tanışmasını, onu sevmesini sağlayacaktım. Ama olmamıştı işte ondan önce ben aşık olmuştum ona. Peki bunları hepsi ne için. Şuan içinde bulunduğum boktan bir şirket için. Ben o eve ilk girdiğimde o kadar emindim ki. Hatta Mustafa'nın;
"O sana aşık olacak, ama sen asla. Aranızda karşılıklı bir şey asla olmayacak."
Demesine gülmüştüm. Ama olmuştu işte. Ve bitmişti. Kazanmıştım belki de. Ama kaybetmiş gibi hissediyordum,ve bu çok acı veriyordu. Çok fazla.

Gözlerimin dolmasıyla birlikte odamın kapısının tıklanması bir olmuştu.

Toparlanıp,

"Gel."

Demiştim.

Gelen Mustafa'ydı.

"Ne var?"

Dedim gözlerimi ona devirip.

"Selin nasıl?"

"Sayende görüşmüyoruz."

"Nasıl?"

Selin babasını sevmiyordu. Ama nefret de etmiyordu. Bunu sezebiliyordum. Eğer nefret etseydi. Karşısına çıkıp bunca senin hesabını sorardı. Onu hiç bir zaman sevmecekti nefret de edemicekti. Bunu biliyordum. Bu kötü bir şeydi. Ve bazen Mustafa'ya acıyordum

"Kayra?"

"Selin herşeyi öğrendi."

"N-ne?"

#

Mustafa'ya herşeyi anlattığımda odadan hızla çıkmıştı.

Ertan sayesinde öğrendiğim Selin ve Ece'nin yeni tutmuş olduğu eve gidicektim yine. Ece her defasında Selin'in benimle görüşmek istemediğini söylese de her gün gidiyordum. Belki bir umut konuşur benimle beni dinlerdi.

#

Kapıyı umutsuzca tıkladım Ece açmıştı.

"Ece Selin-"

"Git ve onunla konuş Kayra. Ne kadar inkar etsede sana ihtiyacı var."

Ece normalde gitmem için bana saatlerce yalvarırdı çoğu zaman onu kırmayıp giderdim ama yarın tekrar gelirdim.

Merdivenlerden hızla çıkıp Ece'nin tarif ettiği odaya girdim.

Yatakta uyuyan Selin'in yanına uzandım. Bir kaç defa öptüğümde uyanmıştı. Kalkmaya çalıştığında belindeki elim buna engel olmuştu.

"Kayra lütfen-"

"Selin beni dinlemelisin lütfen. Herşeyi anlatıcam bilmek istediğin herşeyi."

3 dakika sonra kafasını olumlu anlamda salladı.

"Tanışmamız sadece bir oyundu Selin. Mustafa denen o adamı oyunu. Bizim aynı evde kalmamızı o ayarladı. Biz aynı evde kalıcaktık. Birbirimizi tanıyacaktık. Ve bir süre sonra da sen bana aşık olucaktın. Ama ben sana karşı hiç bir şey hissetmeyecektim. Biz evlenecektik. Ve seninle birlikte bizim evde yani Mustafa ve annemin kaldığı evde birlikte yaşayacaktık. Benim sayemde seni görecekti. Senin onu sevmeni sağlayacaktım. Böylece onun yanında olucaktın. Ve ben karşılığında şirketi almış olucaktım. Ama böyle olmadı Selin. Ben sana gün geçtikce aşık oldum bağlandım. Vazgeçemedim senden. O eve girerken o kadar emindim ki ben asla aşık olmazdım şuana kadar hiç uzun bir ilişkim olmamıştı, kimseden hoşlanamamıştım duygularımın olmadığını sandığımda sen çıktın karşıma. Ve ben senden bir daha vazgeçemedim."

Selin gözlerini açıp kafasını göğüsüme dayadı.

"Seni seviyorum."

Dediğinde gülümsedim.

"Kayra?"

"Efendim Meleğim?"

"Beni o adamla aynı ortamda bulunmak zorunda bırakma Kayra lütfen."

"Sana söz veriyorum bundan sonra asla mutsuz olmayacağız."

Dediğimde Kafasını kaldırdı. Gözlerini gözlerimle buluşturup gülümsedi. Ve dudaklarını benimkilerle buluşturdu.

OKUYUCU SAYISI VE VOTELER YÜZÜNDEN PEK İSTEKLİ YAZDIĞIM SÖYLEMEZ AMA OKUYAN BİR KAÇ KİŞİYİ BEKLETMEMEYE ÇALIŞIYORUM.

Yb nasıldı?