~EVİMDEKİ YABANCI~

"Bu hafta evleniyoruz."

Kiza bir sure baktiktan sonra gozlerimden tek tek dokulen yaslari sildim. İyi bir kiza benziyordu aslinda. Tamam bayada guzel bir kizdi. Kiz benden gozlerini ayirmayarak.
"Peki sen kimsin ve burada ne isin var?"
Bana hala bakarken bende ne diyecegimi dusunuyordum ve dusuncelerimi keske disimdan soylememeyi ogrenseydim.
"Sen Kayranin nisanlisi olamazsin. Cunku Kayranin nisanlisi benim."
Bunu hangi cesaretle soyledigimi zaten hic sormayin lutfen. Ama son gunlerde baya sacmaladigim kesindi. Kiz bana sasirir gozlerle bakarken omzunda sizmis olan Kayranin koluna girdim ve iceri cektikten sonra kapiyi kizin yuzune kapattim bunlari sadece kiza gicik oldugum icin yapiyorum yanlis anlamayin baska ne olabilir!
Kayrayi koltuga yatirdim. O zaten sizmis olaylardan habersiz uyuyordu bende odama ciktim.

#

Sabah asagidaki bagirislarla uyandim. Sacimi gozumun onunden cekmeye bile eriniyorum suan. Ama oyle bir hizla da merdivenlerden indim ve inmemle Kayrayla burun buruna gelmem bir oldu. Kayra beni itince yere dusmustum tabi.
Kayrayi artik ne kadar taniyorsam hic bu kadar sinirli gormemistim. Telefonu yere firlatip bana dogru yaklasti. Sanki her an vuracak gibi duruyordu ve kalin bir ses tonuyla konustu.
"Sen benim isime neden karisiyorsun!"
Dun ki olaydan bahsediyordu ve telefonda tartistigi kisi de galiba nisanlisiydi.
"Hangi is?"
Dedim masumca. Ben Kayranin yerinde olsaydim inanirdim. Cunku cok masumdum evet biraz egoistim. Haklisiniz. Yuzu hic yumusamadan devam etti.
"Bilmemis gibi yapma Selin! Senin yuzunden hersey herseyi mahvettin!"
Elleri basinda koltuga oturdu.
"Ozur dilerim b-ben nisanlinla arani bozmak istememistim."
Hala kipkirmiziydi nisanlisini bu kadar sevmesine sasirmistim dogrusu. Hala sinirli bir halde bana dondu ve ayaga kalkip elini bana dogru sallayarak.
"Senin yuzunden artik sirketin patronu degilim. Babam bana sure tanimisti eger evlenip de duzelirsem o sirket benim olacakti. Ama Gizem ayrildigimizi ve seninle birlikte oldugumu soylemis yani hersey senin yuzunden herseyi mahvettin!"

Ne yapmisti ki duzelecekti? Bu cocugu bir turlu cozemiyorum.
"Ozur dil-..."
Sozumu kesti ve hala sinirliyken.
"Esyalarini topla ve cabuk git bu evden."
Bem tam konusmak icin agzimi acmistim ama o firsat vermiyererek.
"Gitmezsen polis cagiririm."
Ben merdivenlerden hizla cikip uzerime siyah dar pantolonumu ustume salas t-short 'umu(nasil yaziliyorsa) giydim. Ve kucuk bavuluma neredeyse tum kiyafetlerimi sıkıstırdım ayakkabımı ve montumu alıp asagı indim. Kayranin hala bana baktigini fark edebiliyordum. Yuzune bile bakmadan ayakkabilarimi giydim ve montumu gecirip hizla kapiyi carptim. Nereye gidecegim hakkinda hicbir fikrim yoktu. Bir ailem bile annem ben cok kucukken vefat etmis babam ise ben dogmadan once bizi terk etmisti. Bu gune kadar teyzemle kalmistim ama onlar ben tam 18'imi doldurdugumda yurt disina gitmisti. Fazla param yoktu ve belki bir otele gitsem yarin ise gidecek kadar param bile olmiycakti. Bos bos ellerim cebimde yere bakarak yuruyodum. Evden baya bir uzaklastigimda sahilin onunde oldugumu fark ettim. Yakinlarda bir banka oturdum. Nereye gidebilirim diye dusunuyordum adeta sokakta kalmistim. Hava da kararmisti. Elimi telefonumu almak icin arka cebime attim. Ve saate baktim. 19.42'ydi telefonumu koymak icin tekrar uzandigimda Kayra'dan bir mesaj gelmisti. Numarasini belki lazim olur diye almistim onceden. Mesaji actim.

Gonderen;Kayra
Selin hemen buraya gelmen lazim
cabuk acil.

O kadar seyden sonra beni neden cagirdigini anlayamamistim sirf merakim yuzunden gidecektim zaten gidecek baska yerim de yoktu.
Ben tam yola koyulurken yanimdan Kayranin arabasinin gectigini fark ettim. Bugun sansliyim demek isterdim ama sabah olanlardan sonra daha ne kadar sansli olabilirdim ki. Kayra kapiyi acti.
"Davetiye mi bekliyorsun."
Uzun suredir Kayraa baktigimi fark ettim. Arabaya bindim.

"Beni nasil buldun?"
Gercekten bulmasi icin baya bir dolasmasi gerekiyordu. Sahil eve cok uzaktaydi. Yine yuzunde alayci bir tavir belirdi.
"Sen benim neler yaptigimi ve neler yapabilecegimi bilmiyorsun o yuzden sus kucuk!"
Bu kac yasindaydi da bana 'Kucuk' 'Ufaklik' gibi kelimeler soyluyordu anlamiyorum.
"Niye geldin?"
Gelmesine sasirmistim ve onunla gelmeme de cunku beni cok kirmisti. Ve cabuk alinan insanlardanim haksiz olsam bile.
Bana tekrar alayci bir bakis atti ve konustu.

"Gelmek istemiyorsan binmeyebilirdin kucuk."
Anlasildi yeni lakabim kucuk! Bu kadar cool cumleler kurmak zorunda cunku nereye gittigimizi insanca soylese olucek. Egoist!
Arabayi durdurdugunda evin onune geldigimizi anladim tamam ama neden geldigimi anlayamamistim. O arabadan inerken ben de kosarak yanina geldim.
"Unuttun galiba sen beni kovmustun."
'Kovmustun' derken cok vurguladigim kesin. Karsimda kasim kasim kasilip ellerini cebine koydu.
"Cok soru soruyorsun kucuk."
Bana kucuk demekten vazgecmeliydi artik kapiyi tam calacakken onu durdurdum.
"Bana kucuk demeyi kes!"
Bir sure bana baktiktan sonra kapiyi caldi. Annesi kapiyi actiginda sasirmamis degildim. Bu kadinin burada ne isi vardi ve arkasinda duran onun yasinda bircok yetiskin toplulugunu saymiyorum tabi. Kadin guldu once bana sonra Kayraya bakti. Kayraya donuk bir sekilde.
"Hosgeldiniz. Bizde tam evlilik tarihini biraz daha erkene alinmasini kutluyorduk."

Ben annesine hafifce gulumseyip iceri girdim Kayra merdivenlerden cikti tahminen kendi odasina gidiyordu bende onun ardindan kosarak gittim ve ayni anda odaya girdik.
"Kayra! Annen neyden bahsediyor cabuk soyle!"
Bana bakip tek kasini kaldirdi ve duvara tek elini yasladi tek elini de anlayamadigim bir haraketle dudagimda goturdu.
"Bu hafta evleniyoruz."

Evettt! Tekrar merhaba arkadaslar ozur dilerim gercekten cok beklettim ama yinede soz verdigim sureden kisa surede yayinladim lutfen yorum yapar misiniz nasil gittigimi bilmek istiyorum ama inanin siz yorum yapmadiginizda hikayemin guzel olmadigini dusunuyorum hatta bir ara silmeyi bile dusundum. :)
Bu arada yine biraz daha oy almisiz tessekurler bundan sonra daha hizli yazicam.. Gorusuruz :*