~EVİMDEKİ YABANCI~

Selin'in BABASI

SELİN.

Kayra'da benim baktığım tarafa bakınca bakmayı kesmiştim.

"Egemen ve Zeynep?"

Demişti. O da benim gibi şaşırmıştı.

"Onlar birlikteler galiba. İstersen başka bir yere gidebiliriz?"

Önüne dönmüştü.

"Bencede bu lanet yerden hemen kurtulalım."

Demişti ama biz tam kalkacakken Zeynep Egemen'in kolundan tutmuş bizim masaya getiriyordu.

"Selin! Sizde mi burdaydınız."

"Evet canım ama yemeğimizi yedik ve kalkıyoruz."

Dedim ve zorla gülümsedim. Çantamı alıp tam masadan kalkacakken Zeynep kolumdan tutmuştu.

"Kahve filan içelim?"

Egemen Zeynep'i biraz kendine çekti.

"Demek ki işleri varmış. Başka zaman artık."

"Evet çok işimiz var."

Kayra bir süre Egemen'e sinirle baktı. Daha sonra onu kendime çektim ve elini tutup kapıdan çıktık. Kayra yine sinirliydi.

''Boşver bak Egemen artık peşimizi bırakacak. Hem Zeynep ve Egemen eğer birliktelerse bizimle uğraşması için hiçbir sebep kalmıyor.''

Dedim ve ona sarıldım Kayra da ellerini belime doladı. Ve sarılmama karşılık verdi.

——————————————————

Eve geldiğimizde Kayra'nın annesi ve babası içerdeydi. Hemen içeri geçip Kayra'yla üçlü koltuğa oturduk.

''Hoş geldiniz.''

dedim ve zorla gülümsedim. Adamdaki bu gariplik beni korkutuyordu ve ne zaman bu adamı görsem içime ister istemez bir korku kapılıyordu. Geçen gün annemin ismini sorduktan sonra daha çok merak etmeye başladım bu garipliğin sebebini. Ama şimdilik merakımla baş edicektim.

''Hoş bulduk Kızım. Biz yarın tatile çıkacağız ve sizinde gelmenizi istiyoruz.

Bu adamla tatile çıkmak mı? Yanında bile durmak istemiyordum o günden sonra Kayra'nın cevap vermesini bekliyordum. Ki nihayet cevap verebilmişti.

''Biz bu aralar baş başa vakit geçirmek istiyoruz.''

Dediğinde adamın yüzü solmuştu ve Kayra'nın annesine baktı. Annesi gayet mutluydu.

''Neyse biz kalkalım geç oldu sizi yalnız bırakalım.''

Demişti Kadın. Ve adamın elinden tutup kapıya sürükledi. Onlar gittiğinde. Bizde Kayra'yla baş başa kalmıştık. Yorgun olduğumuzdan odaya çıkıp uyumuştuk sadece.

———————————————

Bugün 2-3'e kadar uyumuştuk. Zaten bütün gün evde olucaktık. Uyanıp hemen şirin bir tepsiye kahvaltı hazırladım. Sonra yatağa getirip. Yatağın başındaki masaya koydum. Telefonumu çıkarıp kamerasını açtım. Ve telefon hala elimdeyken Kayra'yı gidip öptüm ve arkadan sarıldım. O şaşkınca gözlerini açmıştı. Sonra tekrar öptüm. Ve tamamen uyanmıştı.

''Günaydın.''

Dedim ve yatakta yavaşca kafamı kaldırıp tepsiyi aldım. Birlikte Kahvaltı yapmaya başlamıştık. Kahvaltımızı bitirdiğimizde aşağı indik. Bugün bisiklet sürmeye gidicektik. Sinan bey yani Kayra'nın yeni asistanı. Bisikletlerimizi getirmiş olacak ki kapı çaldı. Koşup kapıyı açtım. Ve iki tane şirin bisiklet kapıdaydı. Kayra gelip bana arkadan sarılmıştı. Merdivenlerden çıkıp üstüme sportif şeyler giydim. Kayra zaten giyinikti.

Bisikletleri alıp sürmeye başlamıştık yaklaşık 30 dakikadır sürüyorduk ve yeşil bir alana geldiğimizde yorulup bisikletimi bıraktım. Ve çimlere oturdum. Kayra da yanıma geldi ve beni gıdıklamaya başladı.

''Ya yapma.''

Dediğimde beni öpmüştü.

''Söz ver beni hep böyle seveceksin.''

''Söz.''

Dediğinde bende kollarımı boynuna dolayıp onu öpmeye başlamıştım ki arka cebimde titreme hissettim. Mesaj gelmişti. Kayra'dan yavaşça ayrılıp telefonumu elime aldım.

Gizli numara;

Babanın tekrar sana bu kadar yakın olması nasıl bir duygu? Kayra'ya sormadan önce kendin düşünmelisin bence.

Babam? Babam bana yakın falan değildi. Ayrıca bu mesajı atan kişi kim olabilirdi ki? Ve ne saçmalıyordu?