Bir Liseli Hikayesi

30

Medya: Mert

Evde dolaşıyorum Merti bekliyorum. Bugün 2. gün ve gelmesi lazım. Kafayı yicem.

Kapının çalmasıyla Mert geldi umuduyla kapıyı açtım ama karşımda Mine Sayer duruyordu. Ağlıyordu.

-Ne oldu Mine ?

-Meerrtt...

kekeliyordu.

-Ne olmuş Merte ?

-Uçurumdan arabayla uçtu.

Yalanını yiyim.

-Ciddi misin ?

-Bunun şakasımı olur Defne Öztürk ?

Bu arada soyadım Öztürk.

-Yok ya olamaz bu.

-Defne ben çok ciddiyim.

dedi. Kendimi yere attım ve ağlamaya başladım.

.....

Mert kaza yapalı 1 hafta oldu. Ben hâlâ ağlıyorum. Gözlerim şişti. Dayımı arayıp onun yanına geleceğimi ve bana bilet ayarlamasını söyledim. Bana bilet ayarladı ve bugün yola çıkıyorum.

Bavulumu hazırlayıp eve son bir kez göz gezdirdim. Buraya dönme gibi hiç bir niyetim yok.

Taksi durdurup bindim. Yolu izledim ve neler yaşadığımızı hayal etmeye başladım. Gözlerimden bir kaç damla göz yaşı düştü.

Hava alanına vardığımızda binceğim uçağın kalkış zamanına az kalmıştı. Hızlı adımlarla yürüdüm. Uçağa bindiğimde koltuğumu aramaya başladım. Hadi be. Bu olamaz.

-Egemen.

-Ne ?

-Koltuklarımız yan yana ve ben buraya oturmak zorundayım.

-Otur.

-Pekiğğ.

dedim ve yanına oturdum.

-Mert ölmüş.

diye konuya başladı. Öyle deyince ağlamaya başladım.

-Şşş ağlama. Neyse sen nereye gidiyorsun.

-Dayımın yanına.

-Hm tamam.

dedi ve etrafı izlemeye başladım. O ara da uçak sallanmaya başladı. Korkuyla Egemen'e sarıldım. Gülmeye başladı.

-Ne var ?

derken geri çekiliyordum.

-Korkunca çok tatlı oluyorsun.

-Sağol.

dedim ve tekrar etrafı izlemeye başladım.

Uçaktan indikten sonra dayım arabasıyla beni aldı.

Evet arkadaşlar gördüğünüz gibi durum böyle. Sizce devam edeyimmi yoksa 2. kitabımı çıkartayım. Yorum ve vote please.

-Perennn