Bir Liseli Hikayesi

34

-Hayır. Sana ihtiyacım var.

Evet tam da bu sözler onun azından çıkıyordu.

-Seni seviyorum anlasana.

-Sen beni bırakıp gitmeden önce anladın mı?

-Haklısın yaptığım tam bir hayvanlıktı.

-Tamam şimdi lütfen git.

-Defne...

-Kes sesini ve git. Yoksa ben gidicem.

Bir şey demeden yanımdan gitti. Tabii ki ona çok kızgındım. Tüm hakaretleri ettikten sonra sana ihtiyacım var diyor.

.....

Sabah kapımın çalmasıyla uyandım. Kalkıp hemen kapıyı açtım. Bilin bakalım kim gelmiş. Aaaa Egemen.

-Defne. Sen iyi misin?

-Hayır değilim. İçeri gelsene.

Dedim ve içeriyi girmesini gösterdim.

İçeri girdikten sonra bana baktı. Ağlamaya başladım ve ona sarıldım.

-Kahretsin ki beni bir tek sen anlıyorsun.

-Ne oldu?

Mertle olan her şeyi ona anlattım. Kızdığını sezebiliyordum.

-Öyle işte.

Diye bitirdim cümlemi.

-Nerde kalıyor? Bulabildin mi?

-Yoo beni ilgilendirmez.

-Beni ilgilendirir.

-Ne peşindesin sen yine?

-Görürsün.

Dedi ve kapıyı açıp dışarı çıktı. Ardından da kapıyı hızlıca kapattı. Ne yapacaktı bu böyle? Zarar verme niyetin de olabilir bu salak. Hemen aradım:

-Ne yapacaksın?

-Sadece arkadaşımızı seveceğim ne var bunda.

-Bende yedim. Nerdesin?

-Taksilerin orda.

-Geliyorum bekle.

-Hayır.

-Bekle dedim.

Ve hemen telefonu yüzüne kapatıp üstüme düzgün bir şeyler giydim.

Aşağı indiğim de tüm karizmasıyla Egemen karşımda duruyordu.

-Ne yapacaksın?

-Dedim ya sadece öpeceğim.

Dediğin de gözlerimi devirdim.

Kitabımın okunma sayısı ve vote sayısı beni çok mutlu ediyor. Sizleri seviyorum.☺☺

-perennn