Bir Liseli Hikayesi

11

Diğer sabah zilin çalmasıyla uyandım. Gelen şu geçen akşam beni evime bırakan Egemendi. Bu çocukta tatlı he.

-Defne.

dedi Egemen ciddi bir şekilde.

-Efendim.

-Benimle gelmen gerek.

-Neden ?

-Önemli.

-Tamam geliyorum.

dedim ve odama çıkıp üzerimi değiştirdikten sonra aşağıya inip kapıyı kilitledim.

Bir süre sonra okulun arkasında ki restoranta geldik.

-Burada ne işimiz var ?

-Gel benimle.

dedi ve önden gitmeye başladı. O sırada arkadan biri ağzımı kapatarak beni sürüklemeye başladı. Egemen arkasını döndüğünde:

-Bırak onu!

-Yoo.

Bu kimdi ya şimdi.

-Ömer bırak şunu.

-Senden emir almıyorum artık.

-Sinirlendirme beni.

-Hıh sinirlenmezsin sen yavrum benim.

dedi. O sırada Egemen iyice sinirlendi çocuğa doğru yürümeye başladı. Çocuk beni yere fırlattıktan sonra birbirlerini yumruklamaya başladılar.

-Defne gel !

Bu ses tanıdıktı. Canerdi bu. Koşarak onun yanına gittim. Beline sarıldım ve ağlamaya başladım. Egemen geldi bir süre sonra. Çocuk kaçmıştı.

-Ağlama lütfen.

dedi Egemen. İyi çocuktu bu. İlk başta içkili olduğu için öyle yapmıştı.

-Ee buraya neden gelmiştik ?

diye sordum tekrar.

-Bak nasıl söyleyeceğim bilmiyorum a-

-Söyleeeeee!?!?!

-Tamam. Mert varya.

-Of yine mi o beyinsiz.

-Dinle.

diye atladı Caner.

-O seni bir anlarsın ya şey olarak tanıtmış.

-Ney ?

-Söyleyemem.

-Söyle.

-Kısacası erkek meraklısı.

-Ohaaaa !!!!

Oğlum bu çocuk mal mı ya ? Şımarık pislik.

Gittiğimiz yere girince Mert oturmuş Mineyle sırnaşıyordu. Mertin yanına gittik ve şöyle dedim:

-Oğlum varya sen tam bi malsın.

-Sen akıllanmadın mı ya ?

Yok ya dövücem olmayacak böyle.

Erken bitirmek zorunda kaldım. Şarjım %5 sorry.