Bir Liseli Hikayesi

6

Çocuğun yüzü paramparça olmuştu. Ben ağlamaya başlamıştım. Koşarak bahçeye çıktım. Mert çocuğu bırakıp yanıma gelmişti. Eli berbat olmuştu.

-Elin kanıyor.

dedim. Eline bakarak:

-Olsun.

-Olmaz. Ver elini.

dedim ve çantamdan çıkardığım sarı bandanayı eline sardım.

-Şimdi iyi misin ?

dedim. Bir anda beni öpmeye başladı. Hiç hareket etmedim. Sonra geri çekildi. Ayağı kalktım tam gidecekken Mert:

-Nereye ?

-Eveeee.

-Ben bırakırım.

-Yok gerek yok.

-Defne bir kere de beni dinle.

-İyi tamam.

dedim. Elini tuttum ve arabaya bindik. Beni eve bıraktı. Anahtarı kilide sokacakken biri kolumdan çekti. Bu o çocuktu. Yüzü çok kötü olmuştu.

-Bırak beni !!!

-Tanışmayı unuttuk prenses ben Egemen.

-Çok meraklıyım sanki seninle tanışmaya.

-Evet meraklısın.

-Bana bak oğlum yürü git.

Bir araba yanaştı yanımıza. Beni arabanın içine attı.

-Lan oğlum derdin neeee ?!?!?!

-Tanışmak.

dedi sırıtarak.

-Kaçırarak mı?

dedim ve tek kaşımı kaldırıp ona dik dik baktım.

-Benim tanışma şeklim böyle prenses idare ediceksin artık.

-Senin tanışma şeklini...

dedim sessizce. Bir depoya gelmiştik. Burası çok karanlıktı. İçeride yaklaşık 100 kişi vardı. Burası neresi böyle ????