The Night We Met - Michael Clifford

Proloog

Ik liep met een glimlach door de zwak verlichte straten. Het was laat op de avond en de lantaarns stonden al aan.

Mijn ouders hadden weer eens niet doorgehad dat ik weggegaan was. Niet dat ze het iets uit zouden maken.

Ik belde aan bij Michael's huis. Ik ben hier nog nooit eerder geweest. Het ziet er groot uit.

Michael zei dat ik moest komen, want hij had iets belangrijks te vertellen.

Ik hoorde de bel door het huis echoën. Luke deed de deur open en liet me met een glimlach binnen.

Ik bedankte hem en hing snel mijn jas aan de kapstok.

'Michael is boven in zijn kamer, hij zit er al de hele avond. God weet wat hij aan het doen is.' Ik lachte en rende snel de trap op.

Ik opende Michaels deur zonder te kloppen en rende met een glimlach naar binnen.

Wat ik daar zag vergeet ik mijn leven lang niet meer.

Een meisje zat op Michaels schoot met hem te zoenen.

Toen Michael de deur open hoorde klappen duwde hij haar meteen van zich af. Hij keek me met schok in zijn ogen aan. Mijn mond viel open van verbazing.

Het meisje keek me verbaasd aan.

'Wie ben jij? Waarom kom je opeens binnen stormen?' zei ze met een ongelooflijk irritante stem.

'Ik denk dat je moet gaan Lydia.' Fluisterde Michael, maar nog wel hard genoeg zodat ik het hoorde.

'Hmpf, oké. Ik zie je morgen avond. Jullie gaan de hele zaal op zijn kop zetten morgen.' Ze glimlachte liefdevol naar hem en liet haar hand nog een keer over Michaels borst glijden.

Ze draaide zich om en wierp me een boze blik.

'Wacht! Wat bedoel je? Hoezo de zaal op de kop zetten?' Ik hield Lydia tegen. Ze keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan.

'Je weet toch wel dat ze een van de beroemdste bands van het moment zijn toch? Luke, Ashton, Calum en Mikey.' Ik irriteerde me er ongelooflijk aan dat ze Mikey zei, maar dat maakte me nu vrij weinig uit.

Wat bedoelde ze met een van de beroemdste bands ooit? Ik keek boos naar Michael.

'Oh wacht, is zei dat vriendinnetje van je die het nog niet wist omdat ze zo'n arme sloeber is? Oh god, sorry.' Zei Lydia. Ik geloofde er niks van dat ze spijt van had.

'Ik ben niet zijn vriendinnetje. In een relatie hoor je elkaar te vertrouwen. Je hoort in een relatie elkaar te vertellen wat je in het dagelijkse leven doet en geen misbruik te maken van beperkingen van de ander. Je hoort niet te liegen over wat je 's avonds gaat doen. En het belangrijkste, je hoort al helemaal niet vreemd te gaan. Ga lekker door waar jullie mee bezig waren, joh.' Ik draaide me boos om en rende de deur uit.

Ik stormde de trap af, wat me 3 verbaasde blikken opleverde. De tranen stroomden vrij over mijn wangen.

Ik stormde door de voordeur en rende de straat op.

'Josine, wacht!' Ik draaide me om naar Michael die in de deuropening stond. Ik zag hem nauwelijks door alle tranen in mijn ogen. Ik schudde boos mijn hoofd.

'Laat me met rust!'

Met die woorden rende ik weg en liet mijn enigste grote liefde achter.