The Night We Met - Michael Clifford

Hoofdstuk 6

Michael en ik lopen richting mijn broertjes school. Michael stond erop om mee te gaan. Hij zei dat hij tot vrijdag niet meer langs kon komen, omdat hij met zijn vrienden weg ging. Hij ging een paar dagen op vakantie.

Michael pakt voorzichtig mijn hand vast en ik kijk glimlachend naar hem op. Hij laat onze handen op en neer zwaaien tussen ons in.

'Waarom moet je weg?' Ik kijk omhoog naar Michael die zijn schouders ophaalt.

'We hadden het al heel lang afgesproken en de jongens betekenen heel veel voor me.' Ik glimlach.

'Je bent te lief. En schattig.' Michael krijgt een blosje op zijn wangen en geeft me een klein duwtje.

'Ik ben niet schattig, ik ben punk rock.' Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. Michael glimlacht alleen maar en ik rol mijn ogen.

'Michael ik moet iets bekennen, ik weet niks van relaties.' Zeg ik opeens. Michael grinnikt en ik begin meteen te blozen. Hij vind het vast raar dat ik er niks van weet. Straks laat hij me daarom vallen, straks-

'Dat maakt toch niks uit, gekkie. Ik ga je helpen.' Ik zucht opgelucht. Ik sloeg weer eens veel te erg door. Natuurlijk zou hij me daarvoor niet laten vallen.

'Dus... jij weet meer van relaties. Wat zijn we nou precies?' Michael grinnikt.

'We zijn niet echt wat.' Ik kijk naar de grond. Vind hij me niet leuk? Ik zucht en we lopen in stilte door. Ik laat mijn hand uit de zijne glijden en prop ze in mijn broekzakken. We komen aan bij mijn broertje's school.

Het is een kleine school waar ik vroeger ook op heb gezeten. Er zitten alleen 'arme' mensen op.

Na een tijdje wachten stroomt de school langzaam leeg. Er komen opeens twee meisjes naar ons toe.

'Hé ken ik jou niet ergens van?' Vraagt een meisje met blonde krullende haren. Ze bekijken Michael goed. Hij kijkt ongemakkelijk.

'Misschien hebben jullie me in de club gezien of een keer zien rondlopen? Mijn haar valt nogal op en dat vergeet je niet snel.'

De meiden kijken hem aandachtig aan en Michael lijkt wel nerveus.

'Volgens mij had het iets met muziek te maken? Ja, ik weet zeker dat jij iets met muziek doet.' Merkt het andere meisje met een bruine vlecht op.

'Ik heb wel eens een klein straatoptreden gegeven. Misschien dat jullie me toen hebben gezien?'

De meiden kijken hem nog een keer goed aan en knikken dan. 'Dat denk ik ook. Nou ja, sorry dat we jullie lastig vielen.' Zegt het blonde meisje weer.

Michael knikt naar ze en ik draai me met opgetrokken wenkbrauwen naar hem om. 'Jij doet iets met muziek?' Michael knikt. 'De jongens en ik hebben wel eens opgetreden. We staan niet meer zo vaak op straat nu we ouder worden en een baan hebben enzo.' Grinnikt Michael. Ik knik begrijpend en zie mijn broertje aan komen lopen. Hij zwaait naar zijn vriendjes en komt dan naar mij toe. Hij kijkt omhoog naar Michael.

'Wie ben jij?' Vraagt hij.

'Ik ben Michael.'

'Ik vind je haren cool.' Zegt Tyler met een grijns. Michael glimlacht en geeft hem een high-five.

'Ik mag jou wel.' Ik rol mijn ogen.

'Zullen we teruggaan naar huis?' Merk ik op. 'Is iemand geïrriteerd door gebrek aan aandacht?' Michael geeft me een klein duwtje en ik rol mijn ogen naar hem. Hij lacht en we lopen met zijn drieën terug naar huis.

~

Het is 5 uur en ik hoor de voordeur dichtslaan.

'Ben thuis.' Roept mijn zus.