Sonsuzluk Kokan Adam

Efe Kim?

3. Defterin sonlarına yaklaşırlarken 'Efe' diye birisinin adı geçmeye başladı. Giderek çoğalan bu isimin sahibi kimdi? Azra'nın hiç dikkatini çekmemişti ama Can ve Ceren içten içe merak ediyorlardı. İkiside düşüncelere bürünmüş, sesizleşmişlerdi. Ya Azra, Azra biliyormuydu da bu kadar rahattı? Can merakını içinde tutamayan ilk kişi oldu.

"Efe kim Azra? Ben tanımıyorum sen biliyor musun?"
"Bi arkadaşıdır diye düşdüm. Pek üzerinde durmadım açıkçası."
"Benden gizli hiç birşey yapmazdı Bulut ama Efe diye birisini hiç duymadım."
"O kadar plan yapmışlar birlikte sen biliyosundur diye düşünmüştüm."
"Hayır hiç böyle birisinin hayatında olduğunu bilmiyordum."
Ceren'de düşündüklerini içinde tutamadı "Belkide tanıyoruz ama bu kadar yakın olduklarını bilmiyoruzdur."

Hepsinin kafası iyice karışmıştı. Can'ın annesinin aramasıyla Ceren'le birlikte evlerine gitmeleri gerektiğini farkettiler.

Ertesi günde aynı soru vardı hepsinin kafasında. 'Efe kim?' Can'dan bile saklı yapılan bu arkadaşlığın ardında başka hangi sırlarBerdı acaba? Okula geldiklerinde hepsi kapıdan giren herkesi inceliyordu. Önce Can'ın sınıfından bi kaç erkek sonrasındada hep tanıdıkları kişiler. Berfu, Damla, Basketbol takımından birileri ve kaptan. Hepsi tanıdıkları kişilerdi. Damla'dan hesap sormamışlardı daha. Onu görünce akıllarına geldi.

Azra öğle arasında Damla'yı yanına çağırdı. Tedirgindi Damla. Haklıydıda. Başına geleceklerin farkındaydı.

"Damla sen nasıl birisisin?"
"Özür dilerim. Gerçekten böyle olacağını bilseydim bende bunları yapmazdım. Bende onu seviyordum. Unuttun mu?"
"Senin seviyor olman birşey değiştirmiyodu ama Bulut beni seviyordu."
"Seni seviyor olması benim onu sevmeme engel değildi. Bi gün aşkı bitebilirdi."
"Asla. Asla öyle bişey olmayacaktı. Biz ölene kadar birbirimizi sevecektik."
"Ne diyosun sen Azra. O öldü zaten. Senin yüzünden."

Azra Damla'yı duvara yasladı ve kollarını tuttu.

"Benim yüzümden değil senin yüzümden Damla. Senin o salak oyunların yüzünden, senin onu sık boğaz etmelerin yüzünden."
"Ne diyorsun sen be."
"Duydun işte. Seninle konuştuğunu sandığın Bulut değil Can'dı. Seninle dalga geçiyorlardı. Bende gerçek zannettim seni telefonla konuşurken görünce. Hepsi senin suçun Damla."

Damla şok olmuştu. Sesizliğe büründü bi anda. Azra içinde kalan son bir tokatı atıp onun yere düşmesine neden oldu. Damla olduğu yerde dakikalarca yattı. Gerçek olmasını istemiyordu duyduklarının. Bulut'a hala aşıktı. Azra'nın acısıyla aynıydı onunkide, onunda canı çok yanıyordu. Okulda görmeye alıştığı o yüz yoktu artık. Başkasının yanında olsada Bulut'u görmek herşeye değerdi.

Azra yaptıklarından dolayı pişman değildi. Arkadaşlarının yanına geldiğinde hiç bişey olmamış gibi davrandılar.

Berfu, Bulut öldüğünden beri kendini derslerine vermiş hatta ineklerin grubuna girmiş sayılabilirdi. Bu ona iyi geliyordu. Arkadaşlarıylada kopartmamıştı bağlarını. Birliktelerdi hep yine okul dışında. Öğle arasında olayların dışında kaldığını hissettirmezdi kimse ona. Can olan biten herşeyi Azra gelene kadar anlatmıştı ve Berfu'da hiç sesini çıkartmamıştı Damla konusunda. Konuşurlarken Bulut'un defterinde geçen Efe ismini tekrar düşünmeya başladılar. Berfu yine olayın dışında kalmıştı. Ceren bir çırpıda anlattı herşeyi. Berfu şaşkındı ve gülüyordu.

"Nasıl ya, siz Efe'yi tanımıyor musunuz?"

Üçüde neler olduğunu anlayamadı. Efe sanki çok yakınlarında birisiymiş gibi konuşuyodu Berfu. Kimsenin konuşmaya niyetinin olmadığını görünce konuşmaya devam etti.